Þú kannast án efa við þá tilfinningu að þurfa að fara á klósettið, en af einhverjum ástæðum þarftu að halda í þér.
Sumir halda þó lengur í sér en aðrir.
En samkvæmt rannsókn einni skiptir máli hversu oft þú kúkar.
Með því að skoða klósettvenjur 1.400 manns hafa bandarískir vísindamenn komist að því hversu tíðar salernisheimsóknir eru gagnlegar og hvernig fátíðari heimsóknir geta haft heilsufarslegar afleiðingar.
Þeir segja einnig til um hversu oft er hollast fyrir okkur.
Vísindamenn frá Institute for Systems Biology í Bandaríkjunum komust meðal annars að því að heilsuhraustasta fólkið gerði þarfir sínar einu sinni til tvisvar á dag.
Áhætta fyrir þá sem fóru sjaldnast
Vísindamenn fullyrða í rannsókn sinni að svokölluð hægðatíðni geti haft áhrif á heilsu okkar.
Þátttakendum var skipt í fjóra mismunandi hópa: þá sem fóru á klósettið einu sinni til tvisvar í viku, þrisvar til sex sinnum í viku, einu til þrisvar á dag og þeir sem voru með niðurgang.
Rannsakendur skoðuðu m.a. gögn um lífsstíl þátttakenda, sjúkrasögu og erfðir.
Niðurstaðan var sú að þeir þátttakendur sem fóru sjaldnar á klósettið höfðu meiri tilhneigingu til að vera með ákveðin efni í blóðinu sem geta skaðað nýrun. Og það var sérstök ástæða fyrir því.
Eiturefni losna við fáar klósettheimsóknir
Vísindamenn lýsa því í fréttatilkynningu að góðar bakteríur virtust dafna best þegar farið var á klósettið einu sinni til tvisvar á dag.
Þessar bakteríur brjóta niður eða melta trefjar í þörmum og eru oft tengdar heilsu.
100 billjónir – svo margar örverur eru á ferðinni í þörmum þínum. Skríðið með niður í þetta langa líffæri sem getur stjórnað fjölmörgu, allt frá matarlyst þinni til heilbrigðis.
Ef salernisheimsókn er hins vegar frestað og saur situr of lengi í þörmum, hafa litlu lífverurnar í þörmunum ekki fleiri trefjar til að vinna með og því fer kerfið yfir í að melta prótein.
Það ferli losar eiturefni sem geta borist inn í blóðrásina.
Vísindamennirnir leggja áherslu á að áhættan var mest hjá þeim sem voru með hægðatregðu eða fóru aðeins á klósettið tvisvar í viku.
Rannsóknin birtist í vísindatímaritinu Cell Reports Medicine.
