Bandamenn höfðu vitneskju um að nasistar myrtu gyðinga nokkrum árum áður en síðari heimsstyrjöld lauk.
Bandarískir fréttamenn sem dvöldu í Þýskalandi vorið 1942 lýstu því að Þjóðverjar hundeltu gyðinga í Eystrasaltslöndunum og hefðu að öllum líkindum þá þegar myrt um 100.000 gyðinga í þeim löndum einum.
Þúsundir fanga úr útrýmingarbúðum létu lífið eftir að hafa verið leystir úr haldi, sökum þess að örmagna líkamar þeirra þoldu ekki skyndilega fæðuinntöku. Fyrir vikið urðu fangarnir smám saman að læra að borða á nýjan leik.
Síðar þetta sama ár kunngjörði pólska útlagastjórnin í London skýrslu sem staðfesti að hersveitir Hitlers söfnuðu saman pólskum gyðingum með skipulegum hætti og myrtu þá.
Upplýsingarnar voru meira að segja birtar í dagblöðum í Englandi og Bandaríkjunum.
„Fjöldamorð á gyðingum – meira en ein milljón gyðinga látin frá því að styrjöldin hófst“, mátti t.d. lesa í London Times.
Hinn 13. desember 1942 mátti heyra útvarpsmanninn Edward R. Murrow lesa þessa frétt:
„Milljónum manna, aðallega gyðingum, er safnað saman á einstaklega grimmilegan hátt og þeir myrtir. Orðið fangabúðir lýsir ástandinu engan veginn lengur og orðið útrýmingarbúðir er öðru fremur réttnefni fyrir búðirnar“.
Fjórum dögum síðar sendu Bretland, Bandaríkin og Sovétríkin frá sér yfirlýsingu þar sem staðhæft var að Þjóðverjar hefðu nú hrint í framkvæmd þeim ásetningi Hitlers að útrýma öllum gyðingum í Evrópu“.
Fangar flestra útrýmingarbúða voru frelsaðir á lokaári síðari heimsstyrjaldar þegar Þjóðverjar hörfuðu frá m.a. Póllandi.
Fangabúningar
voru einungis notaðir af yngstu og sterkustu föngunum sem voru færir um að vinna þrælkunarvinnu. Rendurnar á búningunum auðvelduðu fangavörðunum að koma auga á fangana ef þeir reyndu að flýja.
Vasar
voru einkar sjaldséðir á fangabúningum í útrýmingarbúðunum og þá aðallega á búningum þeirra fanga sem sinntu stjórnunarstörfum. Vasarnir gerðu föngunum kleift að fela m.a. aukalega matarskammta.
Bandaríkjamenn
frelsuðu fangana í Dachau hinn 29. apríl 1945 og nýttu útrýmingarbúðirnar þar fyrir viðamikil réttarhöld gegn þýskum stríðsglæpamönnum. Mestöll yfirstjórn fangabúðanna var dæmd til dauða.
Fangar flestra útrýmingarbúða voru frelsaðir á lokaári síðari heimsstyrjaldar þegar Þjóðverjar hörfuðu frá m.a. Póllandi.
Fangabúningar
voru einungis notaðir af yngstu og sterkustu föngunum sem voru færir um að vinna þrælkunarvinnu. Rendurnar á búningunum auðvelduðu fangavörðunum að koma auga á fangana ef þeir reyndu að flýja.
Vasar
voru einkar sjaldséðir á fangabúningum í útrýmingarbúðunum og þá aðallega á búningum þeirra fanga sem sinntu stjórnunarstörfum. Vasarnir gerðu föngunum kleift að fela m.a. aukalega matarskammta.
Bandaríkjamenn
frelsuðu fangana í Dachau hinn 29. apríl 1945 og nýttu útrýmingarbúðirnar þar fyrir viðamikil réttarhöld gegn þýskum stríðsglæpamönnum. Mestöll yfirstjórn fangabúðanna var dæmd til dauða.
Umfang helfararinnar varð þó engan veginn ljóst fyrr en fangar útrýmingarbúðanna voru frelsaðir á árunum 1944-45.
„Hersveitum okkar mætti hrikaleg sjón, hljóð og lykt sem var ofar skilningi heilbrigðra manna, því misþyrmingin hafði verið svo skelfileg að venjulegir menn gátu ekki meðtekið þetta“, ritaði bandarískur hershöfðingi.
