Þrátt fyrir að pólitísk hugmyndafræði sé oft skautuð – rauð blokk gegn blárri blokk, demókratar gegn repúblikönum – verður baráttan oft hnífjöfn, þar sem sigur næst með tiltölulega fáum atkvæðum.
Fyrirbærið er sérstaklega útbreitt í kosningum milli tveggja frambjóðenda, til dæmis í Bandaríkjunum, þar sem þrenn af síðustu sex kosningaúrslitum hafa verið gríðarlega jöfn.
Meginástæðuna fyrir því að atkvæðin dreifast svo jafnt verður að finna í kenningu stjórnmálafræðingsins Anthony Down frá árinu 1957 um miðgildi kjósenda. Burtséð frá stjórnmálaviðhorfum og hugmyndum er lýðræðið þannig úr garði gert að forgangsverkefni stjórnmálamanna er fyrst og fremst að ná kjöri.
Allir reyna að ná til miðjunnar
Downs lýsir einföldu lýðræði þar sem tveir frambjóðendur eru fulltrúar tveggja ólíkra hugmyndafræða – t.d. vinstri og hægri flokks.
Til þess að ná til þeirra kjósenda sem staðsetja sig einhvers staðar á milli þessara tveggja stefna, færa flokkarnir stefnu sína nær miðju.
Og eftir því sem flokkarnir færast nær miðjunni verða viðhorf þeirra líka svipaðri. Þannig að jafnvel þótt flokkarnir séu hugmyndafræðilega ósammála, þá er raunpólitíkin alls ekki svo ólík.
En ef annar frambjóðandinn er harður á skoðunum sínum og hinn færir sig að miðjunni, mun sá síðarnefndi höfða til mun breiðari kjósenda og gæti unnið stórsigur.
Vald er altækt fyrirbæri sem nær til alls samfélagsins. Og það þarf aðeins lítið vald til að hafa mikil áhrif á persónuleikann.
