Sagnfræðingar eru ekki á einu máli um upphaf gauksklukknanna en margt bendir til að þær hafi farið að tifa á 17. öld í Þýskalandi.
Yfirleitt er gauksklukkan sögð vera verk þýska úrsmiðsins Franz Anton Ketterer sem á að hafa smíðað fyrstu klukkuna upp úr 1730 í suðurþýska bænum Schönwald.
Núverandi sérfræðingar eru þó ósammála þessu og benda á að frumstæðar gauksklukkur hafi þegar verið smíðaðar af skógarhöggsmönnum á sama svæði um 100 árum fyrir uppfinningu Ketterers.
Síðan hafa gauksklukkur komið fram í margvíslegum gerðum. En tvær greina sig frá þeim flestum og eru ríkjandi á markaði.
Bahnhäusleuhr
Jagdstück
Önnur þeirra – Bahnhäusleuhr – líkist litlu skreyttu húsi meðan hin sem er algengari, Jagdstück, er með fagurlega útskornar náttúrulífsmyndir. Báðar gerðirnar eiga það sameiginlegt að lítill fugl stekkur út á heilum tíma og kvakar. Í hefðbundnum klukkum er kvakið búið til úr belgjum sem þrýsta lofti milli tveggja tréflauta.
Á miðri 19. öld varð gauksklukkan algeng um alla Evrópu og síðar flutt til annarra heimshluta.
SÖGULEG ÚR:
Sólarúrið var notað í Egyptalandi um 1500 f.Kr. sýna fornleifafundir en úrið er líklega mun eldra.
Stundaglasið kom fram í Evrópu á 9. öld og var þróað út frá vatnsúri sem var þekkt frá því í fornöld.
Armbandsúrið var vinsælt í fyrri heimsstyrjöld þegar hermenn í skotgröfum þurftu á góðri klukku að halda.
