Upp úr 1920 voru stefnumót alveg jafn erfið og nú til dags. Margir óttuðust að þurfa að mæta mögulegum kærustum augliti til auglitis.
Tveir næturklúbbar í Berlín, Resi og Femina, þróuðu því snemma eins konar Tinder-app. Í Resi gátu verið 1.000 gestir til borðs og á dansgólfi. Hvert borð hafði sitt númer, síma og framsækið rörakerfi.
LESTU EINNIG
Gestirnir gátu skoðað mögulega maka úr fjarlægð og sent þeim skilaboð. Þau voru sett í lítið hylki og með lofttæmi og hugvitssamlegu kerfi röra náði pósturinn til hinnar útvöldu.
Hópur kvenna sá um að lesa skilaboðin til að flokka burt allt það sem þótti of blygðunarlaust.
Með rörapóstinum gátur gestirnir einnig sent litlar gjafir – og gengi allt að óskum var loks hægt að taka upp símann og spjalla saman.
