Æstur fíll þeytir óvininum í loft upp.
Rani fílsins felur í sér eina 150.000 vöðva og er fær um að lyfta 500 kg. Þetta sannaði fílskýr með afkvæmi fyrir örfáum árum þegar buffali einn réðst til atlögu. Móðirin stakk buffalann á hol með vígtönnunum og þeytti honum upp í loft, líkt og tuskudúkku.
Hnúfubakur í hópslagsmálum við tígrishákarla.
Tígrishákarlar stunda yfirleitt veiðar aleinir en þegar stór bráð er veidd starfa rándýrin saman. Hákarlarnir ráðast til dæmis saman á hnúfabaka og bíta á uggana á þeim. Að lokum verða hvalirnir svo illa á sig komnir að þeir sökkva hjálparvana og drepast.
Gráðug ljón slátra bækluðum gíraffa.
Gíraffi getur deytt ljón með einu öflugu sparki. Engu að síður réðust tvö hungruð ljón á fullvaxinn gíraffa í fyrir ekki svo löngu. Hófar gíraffans voru vanskapaðir svo dýrið var viðkvæmara fyrir árásum en ella og þegar ljónin höfðu náð taki á risanum var hann dauðans matur.
Jagúarinn bítur í heilann á bráð sinni.
Bitstyrkur jagúarsins er meiri en styrkur tígrisdýra og ljóna og fyrir bragðið hefur krókódíllinn ekkert bolmagn í sterkbyggt kattardýrið, þrátt fyrir að vera helmingi stærri. Eftir stuttan bardaga rífur jagúarinn í sundur slagæðina í hálsi andstæðingsins eða mölvar höfuðkúpu hans.
Loftslagsbreytingar neyða hvítabirni á hættulegar veiðar.
Hafísinn á Hudson Bay við strendur Kanada er orðinn svo þunnur að engin leið er að stunda selaveiðar þar. Þess í stað hafa hvítabirnirnir valið sér langtum hættulegri bráð, nefnilega rostunga. Hvítabjörninn ræðst til atlögu við risavaxna bráðina, sem vegur heilt tonn, og stingur klónum í rostunginn fjarri skögultönnum hans.
Finka veidd í köngulóarvefinn.
Ástralska risaköngulóin er sannkallaður risi í heimi köngulóa með fimm sm langan búk sinn og 10 sm háa fótleggina. Vefur hennar, sem er alls metri á breidd, er svo sterklega gerður að hún getur veitt í hann fugl, sem tryggir köngulónni næga fæðu í margar vikur.
Öflugt bit verður krókódíl að fjörtjóni.
Þessi krókódíll hætti sér eilítið of nærri ungum flóðhesti og allir fimmtíu flóðhestar hjarðarinnar komu honum til varnar. Bitkraftur flóðhesta samsvarar nokkrum tonnum og dýrunum tókst fljótt að hryggbrjóta risavaxna skepnuna með þeim afleiðingum að stórslasaður krókódíllinn flaut niður eftir ánni.
Hetjudáð móðurinnar bjargaði afkvæmunum.
Þegar tígrisdýrið gerði sig líklegt til að stinga klónum í tvo litla bjarnarhúna réðst móðir þeirra til atlögu við dýrið með hvassar klærnar og sterklegar tennurnar. Síður feldur bjarndýrsins gerði tígrisdýrinu erfitt fyrir að ná góðum tökum á andstæðingnum og eftir tveggja mínútna viðureign gafst dýrið einfaldlega upp.
