Það eru þrír mikilvægir kraftar sem hafa á áhrif á skrúfubolta. Í fyrsta lagi þyngdaraflið sem dregur boltann niður, í öðru lagi loftmótstaðan sem virkar gegn stefnu boltans og í þriðja lagi “magnúskrafturinn” sem í er fólgin aðalskýringin á hegðun skrúfubolta. Þessi kraftur dregur nafn sitt af brautryðjendaverki þýska eðlisfræðingsins Gustav Magnus frá árinu 1852.

Bolti eða kúla tekur að snúast þegar högg, frá t.d. fæti knattspyrnumanns eða borðtennisspaða, hittir aðeins til hliðar. Komi höggið hægra megin á boltann, snýst hann rangsælis (ofan frá séð) og magnúskrafturinn veldur því nú að boltinn tekur sveig til vinstri. Þessi áhrif eru í samræmi við lögmál Bernoullis sem segir að loftstraumur sem fer hratt yfir flöt valdi minni þrýstingi en loftstraumur á hægri ferð. Hægra megin er snúningur boltans öfugur við stefnu loftstraumsins og snúningurinn hægir á loftinu. Vinstra megin er snúingsstefnan og lofstefnan hin sama og lofthraðinn verður því meiri. Þannig verður minni loftþrýstingur vinstra megin við boltann og hann dregst því til vinstri.

Það er reyndar alls ekki alltaf sem snúningur boltans er til hliðar en magnúskrafturinn hefur þó alltaf sömu áhrif. Þegar borðtenniskúla er t.d. slegin skáhallt að neðan skrúfast hún upp og helst lengur á lofti.