Sú var tíðin að dómari með skeiðklukku í hendi varð að ákvarða hver hefði borið sigur úr býtum.

Nú er oft afar mjótt á mununum milli bestu hlauparanna og mikla nákvæmni getur þurft til að úrskurða um sigurinn. T.d. í 100 metra hlaupi getur munurinn farið niður í þúsundustu hluta úr sekúndu.

Tímataka í hlaupinu hefst um leið og startskotinu er hleypt af. Hljóðnemi greinir skotið og tímatakan fer þá sjálfvirkt í gang.

Hátalarar bak við startblokkirnar tryggja að hljóðið berist öllum hlaupurum nákvæmlega samtímis. Þegar hlaupararnir fara svo yfir marklínuna, fara þeir samtímis í gegnum leysigeisla og tímatökubúnaðurinn skráir nákvæmlega hvenær það gerist.

Þessu til viðbótar tekur háhraðavél allt að 3.000 myndir á sekúndu við marklínuna og með því að greina þessar myndir er unnt að ákvarða tíma hvers hlaupara upp á þúsundasta hluta úr sekúndu.

Það er búkurinn sem þarf að koma í mark – hönd eða fótur dugar ekki.