Íbúar bresku höfuðborgarinnar gláptu linnulaust á mennina sem stóðu á rauða dreglinum fyrir framan St. James höllina í London. Laugardaginn 19. apríl árið 1710 var þessum gestum frá nýja heiminum boðið í áheyrn hjá Önnu Bretadrottningu (1702-1714).

Indíánarnir fjórir voru hávaxnari og heilsusamlegri útlits en flestir íbúar Lundúnaborgar. Þó svo að bestu klæðskerar bæjarins hefðu séð þeim fyrir vestum, skikkjum og sokkum, gat hver og einn séð að þeir tilheyrðu framandlegum menningarheimi.

Indíánarnir voru skreyttir með óhugnanlegu húðflúri í andlitinu en erindi þeirra var ekki einvörðungu að vera til sýnis sem einhverjir furðufuglar.

Indíánarnir voru bandamenn drottningarinnar

Leiðtogi indíánanna kallaðist Tee Yee Neen Ho Ga Row en um var að ræða valdamikinn mann í hinu svokallaða Irókesa-bandalagi. Í för með honum voru tveir höfðingjar úr ættflokki hans, auk náins bandamanns úr Mohawk-ættflokknum. Þegar áheyrn indíánanna hófst sagði leiðtogi þeirra:

„Þú mikla drottning, við höfum verið sem sterkbyggður múr og staðið vörð um öryggi ensku landnemanna, jafnvel þegar það hefur kostað líf okkar bestu manna“.

Hann fór þess því næst á leit við drottninguna að hún sæi honum fyrir frekari hernaðaraðstoð til þess að hann gæti staðið uppi í hárinu á Frökkum og bandamönnum þeirra úr hópi annarra indíána. Allar götur frá árinu 1702 höfðu Irókesar barist með Bretum í þeim átökum sem síðar meir var farið að kalla styrjöld Önnu drottningar.

Drottningin hafði þörf fyrir alla þá bandamenn sem henni tókst að safna saman í Norður-Ameríku og hún jós gjöfum yfir indíánana. Hún lofaði þeim jafnframt umtalsverðum liðsauka.

Tee Yee Neen Ho Ga Row er sagður hafa boðist til að sýna veiðihæfileika indíánanna með því að leggja að velli hjört án notkunar vopna en ekki er vitað til að þeim hafi verið leyft að sýna veiðitækni þessa.