Eftir fyrri heimsstyrjöld áttu finnskar og sænskar sögunarmyllur gríðarlegar birgðir af tilsöguðu timbri og samtímis var beinlínis æpt á byggingarefni um alla Evrópu.

Mörg stór flutningaskip höfðu endað ævidaga sína í stríðinu og því ekkert áhlaupaverk að koma timbrinu til kaupenda.

Sumarið 1918 hófust 80 menn í landamærahéruðum Svíþjóðar og Finnlands handa við að byggja flutningapramma úr niðursöguðu timbri.

Þetta fljótandi skrímsli fékk nafnið Refanut og og varð á endanum 111 metra langt og 15 metra breitt.

Um haustið var skipið tilbúið. Yfirbyggingin á dekkinu rúmaði þrjá menn, en tveir gufuknúnir dráttarbátar drógu skipið suður eftir Eystrasalti.

Förinni var heitið til Englands en þegar komið var til Kaupmannahafnar lentu menn í erfiðleikum og skipið strandaði.

Danski timburkaupmaðurinn og byggingajöfurinn Harald Simonsen sá hér strax upplagt viðskiptatækifæri og keypti skipið í heilu lagi.