Í flestum frumstæðum samfélögum manna gegna trúarathafnir með söng, dansi og sérstökum búningum veigamiklu hlutverki. En leiklistin, í þeirri merkingu sem við notum orðið nú í hinni vestrænu menningu, varð ekki til fyrr en leikurinn losnaði úr tengslum við trúarbrögðin og fór þess í stað að fjalla um mannleg samskipti af ýmsu tagi, svo sem stjórnmál, siðgæði og ástir. Og þessi tengsl við trúarathöfnina rofnuðu fyrst í Grikklandi á 6. öld f.Kr., þegar Grikkir lögðu til hliðar hinn strangtrúarlega skilning á tilverunni og tóku þess í stað að leggja í hana öllu veraldlegri skilning sem fremur byggði á skynsemi en trú. Gríska leikhúsið spratt upphaflega út úr árlegri vorhátíð, trúarathöfn, sem helguð var guðinum Dýonýsosi. Leikararnir klæddust dýrabúningum eða voru í gervi skógarpúka, sungu og...