Hvað gerði þessi einráði konungur á miðöldum til þess að auðmýkja fallna fjandmenn? Samkvæmt býsantíska annálaritaranum Prókópíusi frá Sesaríu var svarið þetta: Hann stelur einni stórborg óvinarins og endurreisir hana í miðju ríki sínu.
Árið 504 e.Kr. hélt persneski konungurinn Khosrau í herleiðangur með voldugan her gegn hinu mikla Býsantíska ríki í vestri. Þar bjuggu arftakar Rómarríkis og höfðu þeir samkvæmt kónginum rofið „eilífan friðarsamning milli ríkjanna tveggja“ og nú skyldi hegna þeim.
Fyrir einhverjum 1.500 árum snerust slíkir herleiðangrar um að ræna og rupla –og eins voru stríð kostnaðarsöm fyrirtæki á þessum tíma sem auðveldast var að fjármagna með því að ræna sem mestum verðmætum í óvinalandinu.
Þegar Khosrau hóf umsátur árið 540 og hertók síðan mikilvægustu verslunarborg Býsansmanna, Antíokkíu (núverandi Antakya í suðurhluta Tyrklands) lét hann sér þó ekki nægja að flytja allt gull borgarinnar heim. Hann tók einnig teikningar af skipulagi borgarinnar og 300.000 íbúa hennar með sér. Nærri höfuðborg sinni lét síðan kóngurinn endurreisa borgina. En þessi hefnd dugði honum samt ekki.
Borgarnafnið til háðungar Býsansmönnum
Á sléttu einni nærri höfuðborg sinni, Ktesifon, lét hann nú reisa rómverska borg – með alveg eins götum og m.a.s. leikvangi með veðhlaupabraut fyrir hestvagna sem Rómverjar dáðu svo mikið.
Til þess að strá salti í sárið á býsantíska keisaranum nefndi hann borgina Weh Antiok Khosrow – betri Antíokkíu Khosraus.
Ríki Khosraus náði á árinu 540 e.Kr. frá Kaspíahafi til Persaflóa og Indlands. Í vestri lá Antiochia (1), en hin nýja og betri Antiochia (2) var byggð 900 km austar.
Í þessari skínandi nýju og betri útgáfu af borginni áttu brottfluttir íbúar Antíokkíu að búa, ásamt þúsundum annarra býsantískra fanga sem persneski herinn hafði handsamað í herleiðangrinum.
Sú var tíðin að konunglegur titill veitti aðgang að miklum völdum. Núna eru slíkir titlar aðallega táknrænir en skipta þó miklu máli fyrir meðlimi innan konungsfjölskyldna.
Weh Antiok Khosrow lá samkvæmt persneskum heimildum á austurbakka Tígrisfljóts en ekki er vitað hver nákvæm staðsetning hennar var.
Allar leifar af borginni hurfu þegar arabískir herir réðust þar inn og herjuðu í Persíu á sjöttu öld.
