Þó svo að arfberar og lifnaðarhætti skipti sköpum fyrir öldrun húðarinnar hefur húðliturinn jafnframt áhrif á það hvenær fyrstu hrukkurnar gera vart við sig.
Ljós húð eldist fyrr en sú dökka og ástæðan er einkum fólgin í litarefninu melaníni.
Melanín á þátt í að ljá húðinni lit. Þeir sem eru með ljósa húð framleiða takmarkað magn af melaníni en þeir sem eru gæddir dekkri húð framleiða hins vegar meira magn. Þá er einnig til önnur þykkari og dekkri gerð af melaníni, sem nefnist eumelanín. Melanín ver húðina með því að drekka í sig geisla sólarinnar og umbreyta geisluninni í skaðlausan varma.
Melanínmagn húðarinnar samsvarar í raun hinum ólíku styrkleikum sólarvarnar í sólaráburði. Dökk húð fólks af afrískum uppruna veitir að öllu jöfnu áþekka vörn og sólaráburður með vörn með stuðlinum 13. Til samanburðar má geta þess að hvítir Evrópubúar eru aðeins varðir með stuðli allt að þremur.
Melanín er í raun sólarvörn húðarinnar
Framleiðsla
Melanín er framleitt úr frumum sem nefnast sortufrumur, sem viðbrögð við sólarljósi.
Áhrif
Melanín umbreytir 99,9% útfjólublárrar geislunar sólar í skaðlausan varma.
Dökk húð er jafnframt betur varin gegn húðkrabba en við á um ljósa húð og þess má geta að húðkrabbamein er tífalt algengara meðal hvítra en svartra.
Frumulíffræðingurinn Mel Greaves vann rannsókn árið 2014 sem leiddi í ljós að hvítingjar (albínóar) í Afríkulöndum þjást margfalt oftar af húðkrabba en við á um landa þeirra með dekkri húð. Mel Greaves dró fyrir vikið þá ályktun að húðkrabbi hafi haft áhrif á framþróunina sem leiddi til þróunar dökkrar húðar.
Tilgátan gengur út á það að þegar maðurinn fyrir um tveimur milljón árum fór að missa líkamshár sín hafi gen fólks með dekkri húð breiðst út á kostnað hinna sem leiddu af sér ljósari húð.
