Þyngdaraflið virkar alls staðar á hnettinum og það er ekki hægt að afnema. Með vissum aðferðum er þó hægt að skapa aðstæður sem virka gegn því og upplifa þannig þyngdarleysi í skamma stund.
Mikið af þjálfun geimfara fer fram í vatnstönkum en þar eð geimbúningarnir eru fullir af lofti þannig að menn fljóta eins og korktappar, eru þeir þyngdir niður með blýlóðum.
Þar með næst visst jafnvægi og geimfararnir geta synt um í ástandi sem kemst nokkuð nálægt þyngdarleysi.
Raunverulegt þyngdarleysi er reyndar hægt að upplifa innan gufuhvolfsins í frjálsu falli en þá má segja að maður jafni þyngdaraflið út.
Stökkvi maður niður af stól er maður í þyngdarleysi það örstutta augnablik sem líður þar til maður lendir á gólfinu. Stökkvi maður úr mikilli hæð vinnur loftmótstaðan gegn þyngdarleysinu – en loftmótstöðuna er unnt að taka úr leik.
Við háskólann í Bremen í Þýskalandi er t.d. 120 metra hár, lofttæmdur fallturn þar sem menn rannsaka hvernig ýmsir hlutir hegða sér í nærri 5 sekúndna þyngdarleysi.
Í flugvél má líka ná þyngdarleysi. Við þjálfun geimfara stýrir þrautþjálfaður flugmaður flugvél endurtekið upp og niður.
Á niðurleiðinni fer vélin í frjálst fall og því ríkir þyngdarleysi innanborðs. Af tæknilegum ástæðum er þó ekki hægt að láta vélina falla lengur en í 20-30 sekúndur.
Á móti kemur að oft eru farnar 30 slíkar kollsteypur á dag og geimfararnir ná þá samtals allt að 10 mínútum í þyngdarleysi.
