Hugsum okkur dýrategund sem lifir í stöðugu umhverfi og hefur þróað tiltekna æxlun og lifnaðarhætti þar sem breyting á dýrinu fæli ekki í sér aukna möguleika á að fjölga sér eða að komast af, þá getur sú tegund í raun réttri haldist óbreytt í milljónir ára.
Það dýr sem þróunarlíffræðingar meta að hafi breyst hvað minnst með tímanum er halakörturækjan, sem er ferskvatnskrabbadýr sem lifir í pyttum um mestallan heim.
Halakörturækjur eru með þriggja til fimm sentímetra langan skjöld og u.þ.b. 50 fótapör á liðskiptum búknum. Fundist hafa steingerð dýr þessarar tegundar sem eru um 200 milljón ára gömul og líta út nákvæmlega eins og dýrin sem lifa í dag. Líffræðingar kalla halakörturækjur þess vegna dæmi um lifandi steingervinga. Þó svo að þessi umræddu dýr líti út nákvæmlega eins og steingervingarnir þá þykir ósennilegt að engar breytingar hafi orðið á dýrunum. Það eru nefnilega einungis harðir hlutar dýrsins sem varðveitast sem steingervingar, ekki innri líffæri þess og atferlið.
Skeifukrabbinn er önnur dýrategund sem virðist hafa yfir að ráða mjög lífvænlegri líkamsbyggingu, því núlifandi skeifukröbbum svipar mjög til 450 milljón ára gamalla steingervinga. Meðal örfárra breytinga á dýrinu má nefna fækkun liða á afturbúknum. Þá hafa skjaldbökur einnig þróast mjög hægt, en skjöldurinn og önnur einkenni dýrsins hafa sést í steingervingum sem eru meira en 200 milljón ára gamlir.
