Aðventukransinn á rætur að rekja til ársins 1839 en það ár kynnti þýski guðfræðingurinn Johann Hinrich Wichern hann til sögunnar í trúboðsstarfi sínu.
Krans hans var eilítið frábrugðinn krönsum í dag að því leyti að á kransi Wicherns voru fjögur stór kerti, eitt fyrir hvern sunnudag í aðventu en einnig nokkur minni rauð kerti.
Fjöldi litlu kertanna var breytilegur, allt eftir því hversu margir virkir dagar liðu frá fyrsta sunnudegi í aðventu fram á aðfangadagskvöld.
Vagnhjól sem aðventukrans
Wichern notaði gamalt vagnhjól sem fyrsta aðventukransinn sem gefur til kynna að hann hafi kynnt sér gamlar hefðir þegar hann innleiddi sið þennan.
Kransahefðin kemur nefnilega fyrir í gömlum heimildum þar sem fjallað er um táknfræði hjólsins.
Á miðöldum var aðventukransinn látinn tákna hjól ársins sem snúist hafði heilan hring þegar stysti dagur ársins var í nánd og var í þann veg að færa okkur sól og bjartari tíma.
Ljósahefðin stafar aftan úr heiðni þegar haldin var sólhvarfahátíð á dimmasta tíma ársins sem skyldi færa okkur birtuna aftur.
Og svo var þakið með greni …
Wichern léði aðventukransinum nútímamerkingu, þó svo að það kæmi ekki strax.
Á árunum upp úr 1860 þakti hann hjólið með greni og var oddhvössum barrnálunum ætlað að minna á þyrnikórónu Krists þegar hann var krossfestur.
Rauð eða hvít aðventukerti?
Wichern lagði enn fremur mikla merkingu í lit kertanna. Hann valdi hvítan lit sem tákn sakleysis og rautt sem tákna skyldi kærleikann. Þá fóru málin að flækjast.
Kirkjunnar menn voru nefnilega þeirrar skoðunar að kertin ættu að vera fjólublá á lit en sá litur er einmitt liturinn sem kirkjan lætur tákna aðventu.
Allar götur síðan hafa aðventuhefðir skipst í tvær fylkingar.
