Sá vöðvi sem hefur yfir að ráða sterkustu vöðvatrefjunum og býr fyrir vikið yfir mesta styrknum, miðað við stærð, er stóri tyggivöðvi kjálkans sem einnig gengur undir heitinu masseter-vöðvinn.
Þegar vöðvinn er strekktur til hins ýtrasta myndast með honum 25 kg þrýstingur á milli framtannanna í efri og neðri gómi og sé litið til jaxlanna nemur þrýstingurinn allt að 90 kg.
Sterkir vöðvar koma upp um veikleika
Stóri tyggivöðvinn festist annars vegar við kinnbeinið og hins vegar við neðri kjálkann.
Auðvelt er að greina vöðvann og styrk hans með því að styðja með fingurgómum á kinnarnar örfáum sentímetrum fyrir neðan eyrnasneplana og bíta tönnunum varlega saman.
LESTU EINNIG
Þó svo að tyggivöðvinn sé algerlega ómissandi þegar við tyggjum harða eða seiga fæðu, á borð við gulrætur og kjöt, þá getur styrkur hans að sama skapi orðið líkamanum til trafala.
Vöðvinn er t.d. skaðlegur þeim sem gnísta tönnum á nóttunni með þeim afleiðingum að slitfletir tannanna slitna. Þá er vöðvinn enn fremur í notkun hjá þeim sem bíta tönnum fast saman í svefni.
Gríðarlegt afl vöðvans getur einfaldlega deytt tennurnar með þrýstingnum á tannræturnar.
Vöðvinn getur enn fremur orðið ofvirkur og verið sífellt strekktur sem getur m.a. leitt af sér höfuðverk.
Þá kann vöðvinn einnig að verða fyrir óæskilegum vaxtarverk, sökum þess að spennan er eins konar þjálfun. Þetta getur haft í för með sér stækkun á tyggivöðva sem m.a. er unnt að lækna með „botoxi“ eða fegrunaraðgerð.
