Í loftslagsfræðilegu samhengi er íshellum hnattarins oft skipt í þrennt. Langmestur hluti alls íss á jörðinni er bundinn við suðurskautið.
Næststærsta íshellan er Grænlandsjökull, sem þó er ekki nema svo sem tíundi hluti í samjöfnuði við suðurskautsísinn.
Í þriðja lagi eru svo allir aðrir jöklar og ísbreiður víðs vegar um heim, en þetta er reyndar afar lítill hluti alls íssins.
Ef allur ís bráðnaði myndi stór hluti Suðurskautslandsins fara undir vatn og þetta þarf að draga frá þegar sjávarhækkun er reiknuð.
Vatnið sem bundið er í íshellum á floti kringum Suðurskautslandið þarf líka að draga frá, því þær ryðja nú þegar frá sér jafn miklu vatni og í þeim er að finna – samkvæmt lögmáli Arkímedesar.
Á grundvelli þessara staðreynda hafa sérfræðingar reiknað út að ísinn við suðurskautið myndi hækka vatnsborð heimshafanna um 61 metra, Grænlandsjökull um 7,2 metra en annar ís á jörðinni myndi svo bæta við svo sem einum metra.
Til samanburðar má geta þess að á síðustu ísöld, þegar íshellur huldu stór landsvæði norðarlega á hnettinum, er talið að sjávarborð hafi verið um 100 metrum lægra en nú.
Samanlagt hefur hækkun sjávarmáls aðeins að litlu leyti stafað af bráðnun íss.
Meginástæðan er sú að hækkað hitastig hefur valdið útþenslu vatnsins í höfunum.
