Elding er stór neisti og við erum vön að neisti fari beinustu, stystu leið að marki sínu.

Í tilviki eldingar í þrumuveðri þarf þó að leggja marga kílómetra að baki og ferlið við að mynda eldingu gerist því í minni þrepum.

Neisti myndast vegna spennumismunar og hvað eldingar varðar er þetta spennumismunur milli þrumuskýsins og jarðar.

Áður en elding myndast verður þessi gríðarlegi spennumunur til að rafeindir leita frá skýinu í átt til jarðar. Þessar rafeindir sækja niður á við í svonefndum eldingargöngum þar sem andrúmsloftið jónast.

Eldingagöngin færast í átt til jarðar í smærri þrepum eða um 50 m í hvert sinn og í þessu ferli fylgir rafeindastraumurinn því lagi í loftinu sem best leiðir. Það getur verið smávægilegur munur á leiðinni sem ákvarðar áttina og eldingargöngin eru því köntuð og ójöfn.

Þegar eldingin nálgast yfirborð jarðar leitast aukið magn rafeinda við að fá samsvarandi úthleðslu frá yfirborði jarðar sem greinist upp á við í átt að þrumuskýinu.

Þegar göngin tvö mætast verður skammhlaup í kerfinu og hinn mikli spennumunur leysir úr læðingi öflugan straum gegnum eldingagöngin. Afleiðingin er sýnileg elding sem fylgir formi ganganna. Oft greinist eldingin niður við jörðu, þar sem rafeindirnar hafa myndað hliðargreinar í leit þeirra að yfirborði jarðar.

Form eldingar er því myndað í ferli sem um margt minnir á ferð vatns um landslag. Stefna hreyfingarinnar ræðst af smáatriðum sem verða til að eldingin hreyfist í krákustigum.