Lyklaborðið sem við notum nú við tölvuna var upphaflega þróað fyrir ritvélar.

Þegar fyrstu ritvélarnar voru framleiddar í Bandaríkjunum upp úr 1860 var stöfunum einmitt raðað í stafrófsröð.

En af þessu leiddi að armarnir sem slógu stafina á pappírinn flæktust oft saman og festust, þegar hratt var slegið á lyklaborðið. Þessir tíðu árekstrar armanna urðu til þess að bandaríski ritstjórinn Christopher Latham Sholes flutti stafina til, þannig að algengustu bókstafirnir væru ekki hlið við hlið á lyklaborðinu.

Afraksturinn varð QWERTY-lyklaborðið sem kallast svo eftir röð bókstafanna lengst til vinstri í efstu bókstafaröðinni.

Árið 1874 seldi Sholes Remington-vopnaframleiðandanum þessa uppfinningu sína. Remington-verksmiðjurnar fjöldaframleiddu ritvélar með þessu sniði og festu þar með QWERTY-lyklaborðið í sessi.

Þessi röðun bókstafanna gerði fólki kleift að vélrita miklu hraðar en með þeim ritvélum þar sem stafirnir voru í stafrófsröð.

QWERTY-lyklaborðið hefur fylgt okkur alla tíð síðan, þótt það sé ekki hið fullkomnasta fyrir nútíma lyklaborð.

Til eru nefnilega betri valkostir, t.d. Dvorak-lyklaborðið, sem Bandaríkjamaðurinn August Dvorak þróaði 1933. Á þessu lyklaborði eru algengustu bókstafirnir í miðröðinni, sérhljóðarnir til vinstri en samhljóðarnir til hægri.