Sú fræðigrein sem fjallar um samhengið milli persónuleikans og rithandarinnar er ekki vísindagrein í strangasta skilningi, en síðan rithandarfræðin var sett í ákveðið kerfi í lok 19. aldar hafa rithandarsérfræðingar alla tíð talað um dæmigerða rithönd konu annars vegar og karls hins vegar. Hin dæmigerða rithönd konu einkennist af mjúkum boglínum en karlmannsrithöndin einkennist á móti af beinum línum og greinilegum hornum.

Ritstíllinn mótast af vöðvahreyfingum og má þannig að vissu leyti líta á hann sem framlengingu líkamstjáningar, en hún er einnig afar persónubundin. Sú sálfræðilega ímynd sem rithandarsérfræðingar draga upp af dæmigerðri kvenrithönd, er af jarðbundinni tilfinningaveru.

Á móti er dæmigerð karlmannsrithönd talin bera vott um ákveðni og ábyrgðartilfinningu. Um hitt má svo deila hvort þessi sálfræðilegu einkenni séu almennt meðfædd eða lærð í uppvextinum. Við þeirri spurningu þekkja vísindamennirnir ekkert ákveðið svar.