Orðið „flambering“ á rætur að rekja til frönsku en franska sögnin „flamber“ táknar það að svíða eða brenna.
Það er einmitt þetta sem kokkarnir gera, því þeir brenna vínanda sem þeir hella yfir matinn.
Markmiðið er að eyða sterku bragði vínandans, þannig að eftir verði mjúkt og ljúft bragð áfengisins, t.d. líkjörsins sem eftir situr. Þetta táknar að eldsteiking hefur í för með sér mikil áhrif á bragðið.
Svo sakar heldur ekki sjónarspilið sem upphefst á veitingastöðum þegar þjónninn svo að segja kveikir í matnum fyrir augunum á gestunum.
Bláleiti bjarminn sem sést í þessu sambandi stafar af rokgjörnum vínanda sem brennur upp. Þegar eldsteikt er þarf að nota sterkt áfengi, því bjór, kampavín og flest borðvín innihalda of lítið áfengismagn til að hægt sé að kveikja í þeim.
Áfengið er hitað upp áður en því er hellt yfir matinn en það má þó ekki sjóða. Sé það gert gufar áfengið nefnilega of fljótt upp. Þegar kveikt er í áfenginu skyldi ekki bera eld að vökvanum sjálfum, heldur gufunum sem myndast við hliðar pönnunnar.
Hér má einnig lesa sér til um úmamí, fimmtu frumbragðtegundina.