Árið 1879 kom franskur prins í höfuðstöðvar breska hersins í Suður-Afríku. Stríð við Súlúríkið hafði brotist út og hinn 23 ára gamli prins, Eugène Louis Napoléon Bonaparte, þráði að fá að berjast með Englendingum.
Þrátt fyrir franskan uppruna sinn hafði prinsinn ungi hlotið menntun sem breskur flotaforingi og meira að segja hlotið meðmæli engrar annarrar en Viktoríu Englandsdrottningar. Hetjan unga var einkasonur fyrrum Frakklandskeisara, Napóleons 3. sem var bróðursonur Napóleons Bónaparte.
Æðsti maður heraflans, Frederic Thesiger hershöfðingi, kom prinsinum fyrir í mannvirkjadeild hersins, skammt frá víglínunni og lét fylgdarlið fylgja honum í hvert fótmál. Ef Louis Napóleon særðist eða félli áleit hershöfðinginn að slíkt myndi skaða orðspor Breta.
Louis-Napoléon lét ig dreyma um heiður og frama á vígvellinum í Afríku í stríðinu Breta gegn Súlúmönnum.
Fjölskylda Louis Napóleons hafði flúið frá Frakklandi til Lundúna níu árum áður, eftir að Napóleon 3. laut í lægra haldi fyrir Prússum í bardaganum við Sedan árið 1870.
Keisaranum var steypt af stóli eftir ósigurinn og hann lést árið 1873. Louis Napóleon var þá tilnefndur sem Napóleon 4. í útlegðinni en í raun réttri hafði keisaraveldið í Frakklandi þá liðið undir lok.
Louis Napóleon dreymdi um að komast til metorða innan hersins, eitthvað í líkingu við þann mikla frama sem hinum víðfræga frænda hans í föðurætt hafði hlotnast. Fyrir bragðið hélt prinsinn ungi af stað til að berja á Súlúmönnum þegar Súlústríðið braust út árið 1879.
Hunsaði viðvörun
Í Suður-Afríku reið prinsinn iðulega í burtu frá fylgdarliði sínu til að elta uppi Súlúmenn á gresjunni. Einn af vinum prinsins, breski liðsforinginn Arthur Bigge, sagði í aðvörunartóni: „Farðu þér í engu óðslega og taktu enga óþarfa áhættu“.
Í leiðangri einum sem farinn var í júní árið 1879 höfðu prinsinn og nokkrir hermenn farið af baki þegar 40 Súlúmenn skyndilega réðust til atlögu við þá.
Heróp Súlúmannanna fældu hest prinsins Louis Napoléons. Prinsinn gerði allt sem hann gat til að komast aftur á bak en allt kom fyrir ekki og Súlúmennirnir myrtu hann með spjótum sínum.
Hróp mannanna fældu hest prinsins sem hljóp skelfdur á brott. Samkvæmt heimildum eins hermannanna sem komust lífs af tók Louis Napóleon upp byssu sína en spjót Súlúmannanna hæfðu hann og hann lést umsvifalaust.
Líkið fannst næsta dag og á því mátti greina alls 18 sár eftir spjót en eitt þeirra hafði stungist inn um augað og inn í heilann. Prinsinn hlaut viðhafnarútför í Englandi og var fjarskyldur ættingi Napóleons 3. tilnefndur sem Napóleon 5.
