Jafnvel þegar við sitjum hér á stól tökum við þátt í mörgum hreyfingum.

Fyrst og fremst fylgjum við snúningi jarðar um eigin öxul. Hraðinn í þessari hreyfingu ræðst af hvar við erum stödd á hnettinum. Við miðbaug er snúningshraðinn 1670 km/klst. en heldur minni á okkar breiddargráðu.

En við fylgjum einnig jörðinni á hringferð hennar um sólu með 107.200 km/klst. hraða.

Þar við bætist að gjörvallt sólkerfið hreyfist umhverfis miðju vetrarbrautarinnar með umferðarhraða, sem nemur 225 milljón klst/km.

Þar sem Sólin er í 25 þúsund ljósár frá miðju vetrabrautar er lengd brautar hennar 170 þúsund ljósar. Þannig má finna út að sólkerfið hreyfist í stjörnuþokunni á rúmlega 800 þúsund km/klst.

Hreyfingin um miðju vetrarbrautina er ekki sú síðasta.

Í stjörnuþokuklasa okkar hreyfist vetrarbrautin í áttina að nágranna sínum, Andrómedu-stjörnuþokunni, með um 470.000 km/klst. hraða sem mun að lokum leiða til áreksturs milli stjörnuþokanna tveggja eftir nokkra milljarði ára.

Auk þess bætist við að stjörnuþokuklasi okkar dregst að ofurstjörnuþokuklasa í 150 milljón ljósárafjarlægð.

Sá hefur hlotið nafnið The Great Attractor og hreyfumst við í áttina að honum með um 2.200.000 km/klst.

Að lokum erum við einnig þátttakendur í útþenslu alheims, en þá er í raun um að ræða útþenslu sjálfs rúmsins þar sem allar stjörnuþokur færast í átt hver frá annarri. En þá er ekki verið að tala um hraða í venjulegum skilningi.