Ýmis frumefni, svo sem gull, silfur, blý og kvikasilfur hafa verið þekkt í margar aldir og enginn hefur hugmynd um hver fann þau fyrstur. Fyrsti áreiðanlegi vitnisburður sögunnar um uppgötvun frumefnis er frá 1669, þegar þýski gullgerðarmaðurinn og kaupmaðurinn Henning Brand uppgötvaði og einangraði fosfór. Í leit sinni að aðferð til að framleiða gull, lét hann fyrst eigið þvag standa í fötu í marga daga, áður en hann sauð það þar til aðeins þykkni varð eftir. Þetta þykkni var síðan hitað mjög og það sem gufaði upp úr þykkninu lét Brand þéttast í vatni. Samkvæmt áætlun hans áttu nú gullklumpar að myndast í vatninu, en þess í stað varð til hvítt, vaxkennt efni, sem lýsti í myrkri. Brand nefndi þetta efni fosfór, en orðið merkir „lýsandi“ á grísku.
Þótt Brand hefði ekki tekist að framleiða gull, varð hann engu að síður ríkur á þessari uppfinningu. Hann hélt nefnilega uppskriftinni leyndri og seldi hana þýska lækninum Johannes Daniel Krafft fyrir mikið fé. Læknirinn ferðaðist um og sýndi þetta sjálflýsandi efni við konungshirðir í Evrópu.
En nútíma efnafræði kom fram á sjónarsviðið með Frakkanum Antoine Lavoisier og tilraunum hans upp ú 1770. Á næstu 100 árum öðluðust menn þekkingu á tugum frumefna sem efnafræðingar tóku að reyna að raða upp í kerfi eftir eiginleikum þeirra.
