Sums staðar í heiminum má sjá þessi furðulegu fyrirbæri: stórar klapparsúlur þar sem engu er líkara en einhver hafi vandað sig við að koma fyrir stórum steini uppi á toppnum. Einkanlega í Bandaríkjunum er að finna klettalandslag þar sem slíkar súlur standa, t.d. í Bryce-gili í Utah.
Klapparsúlur af þessu tagi hafa myndast við veðrun. Vatn hefur náð að grafa sig niður í yfirborðsklöpp og áfram niður í mýkri jarðlög. Þessi mýkri jarðlög eru oftast setlög, t.d. mynduð úr gjósku eða sandi og leir, en yfir þau hefur svo runnið basalthraun sem myndar harða klöpp efst. Á löngum tíma myndast sprungur í þetta harða yfirborð og þegar sprungurnar ná niður í mýkri jarðlögin verður eftirleikurinn auðveldur. Vatn safnast í sprungurnar og þær stækka og mynda smám saman gjár og gljúfur.
Víðast grefur vatnið líka undan yfirborðsklöppinni, en á stöku stað geta þó staðið eftir háir drangar eða súlur og gjarnan einmitt þar sem stór steinn hefur myndað eins konar skjól á upphaflega yfirborðinu. Á endanum munu vindar og regn þó grafa sig inn í neðri hluta þessara dranga og velta þeim.
Reyndar er hægt að mynda örsmáar útgáfur af sama fyrirbrigði með því að fleygja hnefafylli af möl ofan á þéttan sand. Eftir góða rigningu má svo sjá að vatnið hefur grafið rásir í sandinn en eftir standa örsmáar sandstrýtur með steini efst.
