Mestan hluta ársins ríkir steikjandi hiti í litla olíuríkinu Bahrain við Persaflóa. Það vill íbúunum þó til happs að vindur er líka talsverður.

Blásturinn auðveldar fólki að þola hitann og innan tíðar á vindurinn líka að gera gagn í hinu nýja kennitákni olíuríkisins “Bahrain World Trade Center”.

Þessir tvíburaturnar verða fyrstu skýjakljúfar í víðri veröld sem byggðir verða vængjaðir. Þrjár stórar vindmyllur verða nefnilega hluti byggingarinnar.

Samkvæmt útreikningum sem gerðir hafa verið ættu vindmyllurnar að fullnægja um sjöunda hluta af orkuþörf þessara bygginga.

Yfirleitt snúast vindmyllur eftir vindi og með því móti er tryggt að orkuframleiðslan sé alltaf í hámarki miðað við vindstyrkinn. Í þessu tilviki liggur í hlutarins eðli að þetta er ekki mögulegt þar eð vindmyllurnar eru hluti byggingarinnar sjálfar.

Orkuframleiðslan verður því nokkru minni en hún gæti orðið ef vindmyllurnar stæðu stakar. Mismunurinn verður þó minni en ætla mætti vegna þess að byggingarnar sjálfar snúa vindstefnunni talsvert og vindurinn mun því langoftast blása beint á spaðana.

Skýjakljúfarnir eru að lögun ekki ósvipaðir stórum seglum og beina vindi af auknum styrk á milli sín. Að auki gerir lögunin það að verkum að hlémegin myndast nokkur undirþrýstingur sem mun enn auka á vindstyrkinn milli húsanna og um leið auka rafmagnsframleiðsluna.

Útreikningar sýna að form háhýsanna geti aukið vindstyrkinn um 30%.

Það hefur þó ekki reynst alls kostar auðvelt að taka vindmyllurnar með. Eitt af erfiðustu vandamálnum felst í þeim titringi sem myndast af snúningi þessara löngu spaða. Hvorki titringur né hávaði frá vindmyllunum má ná inn í byggingarnar og þess vegna hefur verið lögð mikil vinna í tengingar húsanna og þeirra þriggja brúa sem eiga að bera vindmyllurnar.

Aðeins 3% aukakostnaður

Sveifluhættan hefur líka valdið verkfræðingunum höfuðverk. Það hefur kostað þrotlausa útreikninga og módeltilraunir að gera brýrnar þannig úr garði að þær taki ekki að sveiflast í takt við snúning spaðanna en slíkt myndi skapa hættu á að þær gæfu sig.

Það auðveldaði heldur ekki þessa vinnu að brýrnar þurfa jafnframt að vera afar sveigjanlegar, þar eð skýjakljúfarnir geta svignað um allt að hálfum metra þegar hvasst er. Slíkar sveigjur þurfa brýrnar að sjálfsögðu að standast.

Sú hugmynd að sambyggja skýjakljúfa og vindmyllur virðist í sjálfu sér alveg gráupplögð og hún hefur vissulega verið viðruð fyrr í sambandi við byggingu annarra háhýsa.

Menn hafa þó alltaf gefist upp vegna þess að tæknilega hefur verkefnið reynst of krefjandi og um leið of dýrt. Sérstakar styrkingar geta hækkað byggingarkostnaðinn um allt að 30% og þar með er framkvæmdin ekki lengur hagkvæm.

En í Bahrain hefur mönnum tekist að koma vindmyllunum fyrir svo vandlega innan fjárhagsrammans að kostnaðaraukningin verður innan við 3%.

Þetta reyndist unnt með því að nota staðaltúrbínur og að öðru leyti einnig vel reyndar einingar, sem hér eru einungis settar saman á nýjan hátt.

Vinna við þetta mikla mannvirki hófst í júní 2004. Til að skapa skýjakljúfunum tveimur traustar undirstöður þurfti að reka 224 stólpa niður í berggrunninn undir hvorri byggingu fyrir sig. Sumir stólparnir voru reknir niður á 31 metra dýpi áður en hægt var að hefjast handa fyrir alvöru. 2.400 starfsmenn unnu við bygginguna þegar mest var og að meðaltali tók það þá sex daga að byggja hverja hæð.

Háhýsin tvö eru byggð úr sérstyrktri steinsteypu og rétt eins og gildir um öll önnur háhýsi er hér þörf fyrir margar lyftur. Alls gegna 26 lyftur því hlutverki að flytja fólk upp og niður en fjórar þeirra verða sérstakar útsýnislyftur sem fara upp á 42 hæð og eru örskammt frá vindmyllunum á leiðinni.

Aðdráttarafl fyrir tæknimenn

Byggingarnar sjálfar voru komnar í fulla hæð í upphafi þessa árs og í apríl bættust brýrnar þrjár við. Vindmyllurnar eiga svo að taka til starfa í haust.

Aðalverktakinn við þetta tímamótamannvirki er Atkins-fyrirtækið sem er eitt af leiðandi fyrirtækjum í heiminum á sviði verkfræðiráðgjafar og aðalarkitektinn heitir Shaun Killa.

Og hann notar ekki aðeins vindmyllurnar til að beina sviðsljósinu að orkunýtingunni. Nýjar og afkastamiklar en sparneytnar dælur verða notaðar til að dæla því kalda vatni sem notað verður til að kæla byggingarnar – nokkuð sem er alger nauðsyn þar sem hitinn fer upp í 33 – 38 gráður í sex mánuði á ári. Til að spara enn í kælingunni eru gluggarúðurnar gerðar úr sérstöku gleri sem dregur úr hitun af völdum sólskinsins.

Að öllu samanlögðu má fastlega gera ráð fyrir þetta mannvirki muni hafa mikið aðdráttarafl fyrir hvers kyns tæknimenn og verkfræðinga – sem einkum munu fylgjast af mikilli athygli með vindmyllunum.

Standi þær sig eins og ráð er fyrir gert er meira en líklegt að margir af skýjaklúfum framtíðarinnar verði vængjaðir.