Cherokee-indíáninn Sequoya kunni hvorki að lesa né skrifa, en þegar hann sá hvernig hvítu mennirnir gátu tjáð sig með táknum á pappír, varð það honum mikil opinberun og hann ákvað að finna upp Cherokee-stafróf.

Árið 1812 var hann í bandaríska hernum sem þá átti í stríði við Englendinga og horfði öfundsjúkur á hina hvítu félaga sína skrifa bréf heim.

Eftir heimkomuna úr stríðinu lagði hann alla krafta sína í verkefnið en aðrir Cherokee-indjánar hristu bara höfuðið eða hlógu hæðnislega að honum.

Þeir töldu hann annað hvort orðinn brjálaðan eða vera að fremja galdra, en Sequoya gafst ekki upp.

Eftir alls 12 ára starf náði hann takmarki sínu árið 1821. Í stafrófi hans voru 86 tákn sem mynduðu orð þegar þau voru sett saman.

Dóttirin Ayola var sú fyrsta sem hann kenndi að lesa og þegar faðir og dóttir kynntu ritmálið fyrir ráði ættarhöfðingja síðar sama ár, fóru viðbrögðin fram úr björtustu vonum.

Aðeins fáum mánuðum síðar höfðu mörg þúsund Cherokee-indíánar tileinkað sér ritmálið og eftir að hafa verið litinn hornauga um langan tíma var Sequoya skyndilega orðinn þjóðhetja.