Í höfði breska stærðfræðingsins Charles Babbage kviknaði hugmynd þegar hann var staddur í París árið 1819. Í frönsku vísindaakademíunni (Académie des sciences) stóðu þykkar bækur í röðum í hillunum, allar troðfullar af stærðfræðitöflum sem skörpustu stærðfræðingar Frakka höfðu notað síðustu tíu árin. Skyldi ekki vera hægt að láta vél gera slíka útreikninga á skemmri tíma, hugsaði Babbage með sér.
Babbage hafði hrifist mjög af margvíslegum uppfinningum samtíma síns, þar á meðal vélum til vefnaðar og Bretinn ákvað nú að smíða vél sem mætti forrita, þegar hann sneri aftur til Englands. Frumgerðina hafði hann úthugsað 1822 og hana átti að nota til að reikna töflur með því að leggja saman tölur.
Um áratug síðar hafði draumurinn um þessa frumstæðu tölvu tæmt fjárhirsluna. En í aðstæðum sem hefðu komið flestum til að baða út höndum í uppgjöf, ákvað Babbage að stækka verkefnið og byggja þróaðri vél sem líka gæti margfaldað og deilt.
Endurgerð hinnar 200 ára gömlu reiknivélar Charles Babbage, hefur reynst starfa fullkomlega rétt.
Vélin notaði gataspjöld
Hin nýja vél Babbage var í grundvallaratriðum eins og tölvur nútímans. Reiknivél sem kallaðist myllan og minni sem með notkun gataspjalda rúmaði þúsund tölur sem hver um sig gat verið allt að 50 tölustafir. Sömu gataspjöld varðveittu einnig skipanir um hvernig vélin skyldi framkvæma útreikninga.
Því miður komst þessi 19. aldar tölva aldrei lengra en á teikniborðið. Babbage gat aldrei smíðað vélina sjálfa, m.a. vegna þess að með þeirrar tíðar tækni var ekki gerlegt að smíða alla þá 8.000 hreyfihluta sem vélin þarfnaðist.
Babbage skildi hins vegar eftir sig um 5.000 síður með tækniteikningum og verklýsingum og árið 1991 lét Vísindasafnið í London byggja mekaníska tölvu eftir forskrift Babbage. Sú vél virkaði óaðfinnanlega.
