„Litli dauðinn“

Fullnæging kallast á frönsku la petite mort sem mætti þýða sem „litla dauðann“ en hugtakið virðist hæfa vel karlmönnum sem lognast út af rétt eftir að hafa fengið fullnægingu.

Þó svo að það væri nærtækt að ímynda sér að þreytan stafaði af líkamlegu erfiði í tengslum við ástarleikinn þá er ástæðan í raun réttri allt önnur.

Ástæðunnar er nefnilega að leita í þeirri boðaefnasprengingu sem verður í heilanum þegar karlar fá fullnægingu.

Samfarir meira slævandi en sjálfsfróun

Boðefni á borð við dópamín, serótónín, oxýtósín, vasópressín og prólaktín losna úr læðingi þegar fullnæging verður og launa heilanum með sælutilfinningu og fullnægju.

Sum boðefnanna hafa hins vegar slævandi áhrif.

Boðefnið prólaktín tengist svefni og framleiðsla þess er einmitt hvað mest á meðan við sofum.

Hormón þetta er fyrir bragðið helsta ástæða þess að margir menn þreytast mun meira eftir samfarir en sjálfsfróun, því prólaktínmagnið verður fjórfalt meira eftir ástarleik tveggja en þegar sáðlos verður þegar karl fróar sér sjálfur.

Fullnæging bægir burt streitu og kvíða

Þá eiga boðefnin oxýtósín og vasópressín sem örva kynlífslöngun og skapa tilfinningu fyrir nærveru og innileika milli elskenda, einnig hlut að máli hvað svefndrukkna karlmenn áhrærir.

Boðefni þessi draga nefnilega úr streitu, láta menn slaka á og flýta fyrir svefni.

Heilasneiðmyndir hafa jafnframt leitt í ljós að fullnæging lokar á heilasvæðið sem nefnist mandla en það tengist ótta og kvíða.

Fullnæging snýst fyrir vikið ekki einvörðungu um æsing, heldur jafnframt slökun.

Og leiðin frá slökun yfir í svefn er ekki ýkja löng.