10/3 1906
Kæri Roosevelt forseti
Ég var að koma heim úr ferð minni í glerverksmiðjuna í Jersey og mín biðu þá vinsamleg skilaboð þín. Það gleður mig mjög svo að landbúnaðarráðuneytið skuli ætla að annast eftirlitið eða öllu heldur skort á eftirlitinu.
Ég efast þó um að starfsmenn ráðuneytisins muni finna nokkuð. Maður verður annað hvort að búa yfir mannkostum eins konar leynilögreglu eða þá að vera í nánum tengslum við verkamennina, líkt og ég var, áður en maður fær að sjá með eigin augum hvað er í gangi.
Þetta hefur reynst erfiðara eftir að ég gaf út „The Jungle“.(Skáldsaga Sinclairs „The Jungle“ (Frumskógurinn) lýsir lífi sláturverkamanns. Sinclair starfaði undir dulnefni í sláturhúsi á meðan hann skrifaði bókina.)
UPTON SINCLAIR
Var uppi: 1878-1968.
Hverrar þjóðar: Bandaríkjamaður.
Starf: Rithöfundur, fréttamaður og aðgerðasinni.
Hjúskaparstaða: Þríkvæntur og faðir sonarins Davíðs sem hann eignaðist með fyrstu eiginkonunni, Metu Fuller.
Þekktur fyrir: Upton Sinclair var frumkvöðull á sviði rannsóknarblaðamennsku með frásögnum sínum af óþrifalegum aðstæðum í bandarískum sláturhúsum. Í skáldsögum sínum og greinum lýsti hann skuggahliðum samfélagsins, einkum iðnverkafólki stórborganna.
Mér barst í dag bréf frá starfsmanni í Armour and Company sem svar við fyrirspurn minni um hvort ég mætti fylgja Ray Stannard Baker (Baker var, líkt og Sinclair, frumkvöðull á sviði rannsóknarblaðamennsku,) um svæðið og sýna honum það sem verkamennirnir sýndu mér fyrir hálfu öðru ári.
Hann segist núorðið neyðast til að fara í dulargervi ef hann hyggst rannsaka eitthvað, því starfsmennirnir í Packingtown leyni aðstæðum eins og þeim frekast sé unnt.
Þar sem áður var að finna einn varðmann, eru nú alls staðar tveir.Þú verður að gera þér grein fyrir að þetta sem ég nefni ónothæfan kjötiðnað færir eigendunum hundruð þúsunda dollara í vasann á mánuði.
,,Ég sá skinkur sem efnum hafði verið sprautað í til að hylja viðurstyggilegan fnykinn af þeim.”
U. Sinclair, 1906
Hr. Armour staðhæfir í grein sinni í dagblaðinu The Saturday Evening Post að ekki „arða af skemmdu dýri eða hræi rati inn í verslanir Armour and Companys, hvorki beint né óbeint frá öðrum birgjum sem sjá fyrir matvöru eða innihaldsefnum fyrir matvælaiðnaðinn“.
Ég bið ykkur vinsamlegast um að bera þessa staðhæfingu saman við útdrátt úr opinberri yfirlýsingu Tómasar H. McKee, manns sem lögmannastofa ein sendi til að rannsaka aðstæður í Chicago.
McKee ritaði: „Ég kom auga á sex svín hangandi hlið við hlið. Tvö þeirra höfðu verið sýkt af kóleru. Húð dýranna var blóðrauð og útlimirnir þaktir sárum.
Þrjú hræjanna voru merkt með skilti sem á stóð „berklar“ , þó svo að ekki væri að sjá nein einkenni á hræjunum. Sjötta dýrið var þakið greinilegum sárum öðrum megin á búknum.
Tveir menn voru í þann veginn að búta niður svínin sem héngu þarna. Þessari sendingu sem verið var að undirbúa þarna, var komið fyrir í tanki sem ætlaður var fyrir fitu.
Ég spurði verkamennina hvernig þeir greindu í sundur svín sem ætluð væru í koppafeiti og svín sem ætluð væru í matvælafitu. „Það ræðst af því hve slæmt ástand dýranna er“, svöruðu þeir. Ég fékk á tilfinninguna að afar fá dýr enduðu í tankinum sem ætlaður var koppafeiti“.
,,Þar lágu, hver um aðra þvera, dauðar rottur sem eitrað hafði verið fyrir og saur þeirra þakti allt svæðið.”
Sinclair um aðstærður í sláturhúsunum.
Ungur lögfræðingur fylgdi mér í gegnum Packingtown. Hann hafði alist upp á svæðinu og starfað í sláturhúsi Armours sem ungur piltur, svo hann þekkti staðinn betur en nokkur annar.
Ég sá skinkur sem efnum hafði verið sprautað í til að hylja viðurstyggilegan fnykinn af þeim. Ég sá reykt nautakjöt varðveitt í tunnum niðri í kjallara við svo óheilsusamlegar aðstæður að ég fæ þeim ekki lýst í bréfi.
Ég sá herbergi þar sem kjöt ætlað í pylsur var varðveitt. Þar lágu, hver um aðra þvera, dauðar rottur sem eitrað hafði verið fyrir og saur þeirra þakti allt svæðið.
Ég sá menn hlaða svínum sem höfðu drepist úr kóleru, inn í lokaða járnbrautarvagna og aka þeim til staðar sem nefnist Globe í ríkinu Indiana. Þar stóð til að vinna úr þeim fitu.
Ég hef jafnframt rætt við lækni að nafni William K. Jaques sem býr í Woodland Avenue númer 4316 í Chicago. Hann starfar við örverurannsóknir við Illinois ríkisháskólann og sá um kjöteftirlit borgarinnar á árunum 1902-1903.
William þessi tjáði mér að hann hefði séð dauðar kýr sem merktar höfðu verið í úrgang, vera geymdar á brautarpallinum þar til hræin voru sótt í skjóli nætur og seld til manneldis í borginni.
,,Aðstæður í sláturhúsunum „eru ógn við heilsufar fólks í hinum frjálsa heimi“.
Skoðun fréttaritara enska læknablaðsins The Lancet.
Ég leyfi mér að hafa eftir orð Williams K. Jaques: „Menntun mín á sviði læknisfræði hefur fært mér heim sanninn um að sjúkdómar fylgja sömu lögmálum í dýrum sem og í mönnum. Í báðum tilvikum er einungis unnt að greina sjúkdóm eftir nákvæma skoðun á innri líffærum með smásjárrannsókn.
Hversu margar slíkar rannsóknir getur sérfræðingur framkvæmt á einum degi? Tíu slíkar teldust mjög margar og enginn réði við fimmtíu.
Dag hvern berast 150.000 dýr til sláturhúsanna í Chicago. Hversu margir menntaðir meinatæknar sem innt geta af hendi slíkar rannsóknir eru starfandi á vegum hins opinbera? Sennilega er um að ræða fimmtíu manns.
Gefum okkur að einungis 50.000 dýrum sé slátrað daglega. Þetta leiddi af sér eitt þúsund dýr á hvern sérfræðing, alls hundrað dýr á klukkustund sem myndi tákna tvö dýr á mínútu. Hvers virði væri slík rannsókn?
Hið opinbera hefur engin tök haft á því að kanna hvað á sér stað í rauninni. Miðað við ástandið í dag geta milliliðirnir sent hvað þeim sýnist í magann á auðtrúa kaupendum. Ef fólk veikist og deyr, finnst oftar en ekki engin orsök, því skemmdur matur í iðrum hins látna kemur sjaldnast í ljós við krufningu“.
Nú er bréf mitt orðið ansi langt en mér finnst alvara málsins krefjast þess að ég sé margmáll.
Þér spyrjið hvort ég sé með tillögur að því hvað þér getið aðhafst í t.d. landbúnaðarráðuneytinu.
Ég mæli með að þér gerið slíkt hið sama og lögmannastofan sem ég gat um hér að framan: Finnið mann sem er nægilega greindur og heiðarlegur til að þér treystið honum fullkomlega.
Sendið þann mann hingað eða leyfið mér að hitta hann í Washington, til þess að ég geti upplýst hann um það sem ég hef séð og hvernig á því stóð að ég sá það.
Ég get gefið honum nöfn og heimilisföng fólks sem getur sýnt honum það sem ég fékk að sjá. Leyft honum að fara til Packingtown, líkt og ég gerði, dulbúinn sem starfsmann.
Leyft honum að vinna erfiðisvinnu innan um hina verkamennina, búa með þeim og sjá og heyra með eigin augum og eyrum það sama og ég.
Vittu til að nokkrum vikum síðar myndi sá hinn sami snúa aftur með sömu skoðun og sérlegur fréttaritari enska læknablaðsins The Lancet lét í ljós við mig þegar ég mælti mér mót við hann í Chicago: Aðstæður í sláturhúsunum „eru ógn við heilsufar fólks í hinum frjálsa heimi“.
Með þakklæti fyrir auðsýndan áhuga og kærri kveðju,
Upton Sinclair
Eftirskrift:
Uppljóstranir Uptons Sinclairs skiptu sköpum fyrir ákvörðun Roosevelts um að samþykkja lög um eiturlyfjalausa fæðu og lyf, fyrstu neytendalög Bandaríkjanna.
Lögin sem voru samþykkt árið 1906, fyrirskipuðu eftirlit með og merkingu á kjöti. Ákvörðunin varð fyrirmynd annarra lagasetninga á svipuðum grunni.
