Sníklar: Hársekkjamítlar skríða um andlit okkar.
Hársekkirnir eru hýbýli örsmárra húðmítla sem lifa á dauðum húðfrumum og húðfitu. Húðmítlarnir eru algengastir á andlitinu, líkt og hér kringum augnhárin en þar sem þeir eru aðeins um 0,3 mm á lengd, er að öllu jöfnu erfitt að koma auga á þá.
Gervihúð: Ný húð mynduð úr frumum í rannsóknarstofu.
Unnt er að beita getu húðarinnar til að endurnýja sjálfa sig í því skyni að rækta gervihúð. Með því að nota frumur sem endurnýja ysta lag húðarinnar, ásamt svolítilli næringu, er unnt að rækta heilan fermetra húðar á aðeins þremur vikum, sem nota má til að þekja með brunasár.
Æðar: Hitinn í húðinni segir til um hver við erum.
Líkaminn gefur frá sér varma með því að senda blóð gegnum æðarnar á yfirborði húðarinnar. Hver og einn hefur yfir að ráða eigin æðamynstri og fyrir bragðið er mynd af varmalosun húðarinnar, þ.e. hitasírit, álíka einstaklingsbundin og fingraför eru.
Svitaholur: Líkamssvitinn ræður niðurlögum skaðlegra baktería.
Húðin er þakin tveimur til fjórum milljónum svitahola. Sviti er með hátt sýrustig, sem deyðir margar sjúkdómsvaldandi bakteríur. Með því móti kemur svitinn í veg fyrir að rispur og sár sýkist af völdum baktería á húðinni.
Hársekkir: Hár vex upp úr holum í húðinni.
Hársekkirnir, sem hér er sýndur þverskurður af, eru dældir í húðinni (dökkblátt). Þar mynda húðfrumur próteinið keratín (fjólublátt), sem er meginuppistaða hárs. Sum hár, mestmegnis þau þykku, eru hol að innan, líkt og hér er sýnt.
Sprauta: Húðin losar lyfið hægt frá sér.
Kvalastillandi lyfjum og bóluefni, sem hljóta eiga hæga upptöku í líkamanum, er oft sprautað inn í neðsta lag húðarinnar, undirhúðina. Eigi lyfin að verka hraðar stingur læknirinn nálinni frekar í vöðva eða æð.
Húðlög: Húðin er bæði dauð og lifandi.
Þrátt fyrir að húðin sé slétt á að líta má sjá í smásjá að hún er þakin dauðum húðfrumum. Lagið fyrir neðan, þ.e. leðurhúðin, felur í sér hársekki, taugafrumur og kirtla. Þar undir er svo fitulag undirhúðarinnar, sem dregur úr höggum á húðina.
Sníklar: Hársekkjamítlar skríða um andlit okkar.
Hársekkirnir eru hýbýli örsmárra húðmítla sem lifa á dauðum húðfrumum og húðfitu. Húðmítlarnir eru algengastir á andlitinu, líkt og hér kringum augnhárin en þar sem þeir eru aðeins um 0,3 mm á lengd, er að öllu jöfnu erfitt að koma auga á þá.
Gervihúð: Ný húð mynduð úr frumum í rannsóknarstofu.
Unnt er að beita getu húðarinnar til að endurnýja sjálfa sig í því skyni að rækta gervihúð. Með því að nota frumur sem endurnýja ysta lag húðarinnar, ásamt svolítilli næringu, er unnt að rækta heilan fermetra húðar á aðeins þremur vikum, sem nota má til að þekja með brunasár.
Æðar: Hitinn í húðinni segir til um hver við erum.
Líkaminn gefur frá sér varma með því að senda blóð gegnum æðarnar á yfirborði húðarinnar. Hver og einn hefur yfir að ráða eigin æðamynstri og fyrir bragðið er mynd af varmalosun húðarinnar, þ.e. hitasírit, álíka einstaklingsbundin og fingraför eru.
Svitaholur: Líkamssvitinn ræður niðurlögum skaðlegra baktería.
Húðin er þakin tveimur til fjórum milljónum svitahola. Sviti er með hátt sýrustig, sem deyðir margar sjúkdómsvaldandi bakteríur. Með því móti kemur svitinn í veg fyrir að rispur og sár sýkist af völdum baktería á húðinni.
Hársekkir: Hár vex upp úr holum í húðinni.
Hársekkirnir, sem hér er sýndur þverskurður af, eru dældir í húðinni (dökkblátt). Þar mynda húðfrumur próteinið keratín (fjólublátt), sem er meginuppistaða hárs. Sum hár, mestmegnis þau þykku, eru hol að innan, líkt og hér er sýnt.
Sprauta: Húðin losar lyfið hægt frá sér.
Kvalastillandi lyfjum og bóluefni, sem hljóta eiga hæga upptöku í líkamanum, er oft sprautað inn í neðsta lag húðarinnar, undirhúðina. Eigi lyfin að verka hraðar stingur læknirinn nálinni frekar í vöðva eða æð.
Húðlög: Húðin er bæði dauð og lifandi.
Þrátt fyrir að húðin sé slétt á að líta má sjá í smásjá að hún er þakin dauðum húðfrumum. Lagið fyrir neðan, þ.e. leðurhúðin, felur í sér hársekki, taugafrumur og kirtla. Þar undir er svo fitulag undirhúðarinnar, sem dregur úr höggum á húðina.
