Hugsum okkur dýrategund sem lifir í stöðugu umhverfi og hefur þróað tiltekna æxlun og lifnaðarhætti þar sem breyting á dýrinu fæli ekki í sér aukna möguleika á að fjölga sér eða að komast af, þá getur sú tegund í raun réttri haldist óbreytt í milljónir ára.
Það dýr sem þróunarlíffræðingar meta að hafi breyst hvað minnst með tímanum er halakörturækjan, sem er ferskvatnskrabbadýr sem lifir í pyttum um mestallan heim.
![](https://visindi.is/wp-content/uploads/2022/02/dolkhale.jpg)
Halakörturækjur eru með þriggja til fimm sentímetra langan skjöld og u.þ.b. 50 fótapör á liðskiptum búknum. Fundist hafa steingerð dýr þessarar tegundar sem eru um 200 milljón ára gömul og líta út nákvæmlega eins og dýrin sem lifa í dag. Líffræðingar kalla halakörturækjur þess vegna dæmi um lifandi steingervinga. Þó svo að þessi umræddu dýr líti út nákvæmlega eins og steingervingarnir þá þykir ósennilegt að engar breytingar hafi orðið á dýrunum. Það eru nefnilega einungis harðir hlutar dýrsins sem varðveitast sem steingervingar, ekki innri líffæri þess og atferlið.
![](https://visindi.is/wp-content/uploads/2022/02/turtle_0.jpg)
Skeifukrabbinn er önnur dýrategund sem virðist hafa yfir að ráða mjög lífvænlegri líkamsbyggingu, því núlifandi skeifukröbbum svipar mjög til 450 milljón ára gamalla steingervinga. Meðal örfárra breytinga á dýrinu má nefna fækkun liða á afturbúknum. Þá hafa skjaldbökur einnig þróast mjög hægt, en skjöldurinn og önnur einkenni dýrsins hafa sést í steingervingum sem eru meira en 200 milljón ára gamlir.