Gríska stafrófið varð til á 8. öld f.Kr. Innblásturinn er kominn frá Fönikíumönnum en þeir voru miklir sjómenn sem stunduðu margvísleg viðskipti fyrir botni Miðjarðarhafs.
Grikkir stóðu þó frammi fyrir mikilli áskorun varðandi ritmál Fönikíumanna: Rétt eins og önnur semitísk ritmál er það ekki með nein tákn fyrir sérhljóða. Lærdómsmenn Grikkja þróuðu því nýtt stafróf með viðbættum sérhljóðum til að það passaði við indó-evrópska tungu þeirra.
Þannig smíðuðu Grikkir fyrsta hljóðfræðilega stafróf sögunnar, þar sem hvert tákn stendur fyrir hljóð en ekki atkvæði eða tákn.
Forn-Grikkir réðu yfir alls 24 bókstöfum, hverjum með sitt hljóð.
Nýtt stafróf gerði skrif aðgengilegt öllum
Þetta nýja ritmál var byltingarkennt fyrir grísku þjóðina sem hafði þó áður þróað mismunandi ritmál. Flest þeirra voru afar flókin eins og t.d. Linear B sem innihélt um 200 tákn og myndletur. Með þessu nýja stafrófi gat sérhver Grikki gert sig skiljanlegan með einungis 24 táknum.
Þetta auðvelda stafróf Grikkjanna breiddist út í Evrópu með grískum nýlendum á 7. öld f.Kr. og varð að etrúsku á Ítalíu. Rómverjar þróuðu síðan þetta stafróf yfir í latneska stafrófið sem er nú notað í stærstum hluta Evrópu.
