Leigubílstjórinn George Smith hlaut þann vafasama heiður að vera fyrstur allra tekinn fyrir akstur undir áhrifum áfengis. Þetta gerðist 10. september árið 1897 þegar George missti stjórn á bifreið sinni og keyrði á hús í London með þeim afleiðingum að vatnsrör sprakk.
Þegar hinn 25 ára gamli George Smith steig út úr bílnum sást að hann var greinilega ölvaður. Maðurinn var handtekinn og færður til næstu lögreglustöðvar.
Samkvæmt breskum lögum frá árinu 1872 var bannað að stjórna nokkrum „vagni eða gufuvél“ undir áhrifum áfengis. Þegar þarna var komið sögu var enn ekki búið að finna upp áfengismælinn og fyrir vikið gat lögreglan ekki úrskurðað um áfengismagn í blóði Georges.
Maðurinn viðurkenndi hins vegar skömmu síðar að hann hefði fengið sér „tvo eða þrjá bjóra“ og lögreglan sleppti honum lausum gegn því að greiða sekt sem nam 25 skildingum sem samsvarar rúmlega sex þúsund krónum á núvirði.
Áreiðanlegur og hentugur áfengismælir leit dagsins ljós á 6. áratug 20. aldar og eftir það gat lögreglan slegið því föstu hvort ökumenn væru undir áhrifum áfengis eður ei.
New York bannaði fyrst ölvunarakstur
Árið 1910 voru samþykkt lög í New York sem bönnuðu ökumönnum að setjast undir stýri væru þeir ölvaðir. Lögregluþjónar borgarinnar áttu hins vegar í mesta basli með að framfylgja lögunum en árið 1936 reyndi vísindamaður nokkur að koma vörðum laganna til aðstoðar. Prófessorinn Rolla Harger fékk einkaleyfi fyrir svokölluðum „Drunkometer“ þetta ár en um var að ræða búnað sem leitt gat í ljós hvort fólk hefði bragðað áfengi.
Vélin var hins vegar bæði óhentug og ónákvæm og það var ekki fyrr en 18 árum síðar, þ.e. árið 1954 sem Bandaríkjamaðurinn Robert Borkenstein fann upp fyrsta áfengismælinn sem svipar til þeirra sem notaðir eru í dag.
Með mælitæki Borkensteins var unnt að mæla af allnokkurri nákvæmni áfengismagn í loftinu sem við öndum frá okkur. Með þessu litla tæki var lögreglan loks fær um að ákvarða hve mikið áfengi ökumenn hefðu innbyrt.
