Sérfræðingar hafa margar aðferðir til að meta aldur á fornleifafundum.
Elstu aðferðina mætti kenna við upplýstar ályktanir, þar sem fræðimenn geta veitt ágæta námundun á aldursgreiningu. Það getur t.d. átt sér stað með því að bera nýja fundi saman við fyrri fundi sem fornleifafræðingar vita hvað eru gamlir.
Önnur hefðbundin aðferð er að rannsaka þau jarðlög sem að munirnir finnast í. Elstu munirnir liggja þannig neðst og með þessum hætti geta sérfræðingar aldursgreint muni frá mismunandi tímaskeiðum. Þessi aðferð var m.a. notuð til að aldursgreina fornu borgina Troju.
Svona er aldur munanna afhjúpaður
Fornleifafræðingar geta valið milli mismunandi aðferða við að aldursgreina fornleifafundi. Meðal þeirra vinsælustu eru kolefni-14 greining, árhringjagreining og jarðlagafræði.
Kolefni-14
Lífefni taka til sín kolefni-14 úr umhverfinu. Með því að mæla magn kolefnis-14 geta sérfræðingar áætlað hvenær viðkomandi lífvera dó.
Árhringir
Aldurinn á trjábút má aldursgreina með því að mæla árhringi. Á hverju ári bætist við einn hringur á hverju tré og breidd hans er breytileg eftir m.a. veðri og árferði.
Jarðlagafræði
Með því að greina jarðlög geta sérfræðingar áætlað innbyrðis aldur munanna sem finnast í mismunandi jarðlögum við uppgröft.
Frumefni afhjúpar dauðastund
Vilji fornleifafræðingarnir gera nákvæmari aldursgreiningar leita þeir til náttúruvísinda.
Til dæmis geta lífrænar leifar – t.d. beinagrindur – verið aldursgreindar með því að mæla magn kolefnis-14 í þeim. Lifandi verur taka nefnilega upp kolefni-14 frá umhverfinu en þegar þær deyja tekur kolefnið að hrörna. Fyrir vikið geta sérfræðingar reiknað út hvenær viðkomandi lífvera dó með því að mæla magn kolefnis-14.
Ef munurinn er úr tré geta fornleifafræðingar einnig talið árhringina úr trénu og reiknað þannig út hvenær það var fellt. Í sumum tilvikum geta fornleifafræðingar aldursgreint fundinn alveg niður í hálft ár og jafnframt ráðið í hvaðan tréð er upprunnið.
