Hitler neyddist inn á nýjar brautir
20. maí 1928
Við kosningar til ríkisþingsins fær nasistaflokkurinn NSDAP aðeins 2,8% atkvæða. Niðurstaðan er hörmuleg og flokksleiðtoginn Adolf Hitler ákveður að breyta baráttuaðferðunum. Andsemísku slagorðin eru sett til hliðar til að hræða ekki borgarana. Þess í stað eiga stormsveitirnar (SA) að heyja harða götubardaga gegn sósíaldemókrötum og kommúnistum.
Stórsigur nasista
14. september 1930
Kauphallarhrunið í New York ári fyrr hefur bitnað illa á Þýskalandi. Milljónir hafa misst vinnuna og fyrir þingkosningarnar ná slagorð Hitlers eyrum kjósenda. Nasistar fá 18,3% atkvæða.
Hitler verður nr. 2
10. apríl 1932
Þjóðverjar kjósa sér forseta. Allir flokkar nema nasistar og kommúnistar styðja sitjandi forseta, Paul von Hindenburg og hann fær 53% atkvæða. Hitler verður í 2. sæti með 36,8%.
Í Berlín báru menn plaköt og reyndu að sannfæra síðustu kjósendurna fyrir forsetakosningarnar á kjördag, þann 10. apríl 1932.
Stuðningur við ríkisstjórn
1. júní 1932
Hindenburg forseti skipar íhaldsmanninn Franz von Papen sem kanslara. Hann stýrir minnihlutastjórn íhaldsmanna og hún nýtur stuðnings nasistaflokksins.
Óvinunum sundrað
20. júlí 1932
Eftir hvatningu nasista leysir Papen kanslari upp prússneska héraðsþingið í Berlín en þar höfðu sósíaldemókratar haft tögl og hagldir. Í rauninni er þetta valdarán sem einkum gagnast nasistum í höfuðborginni.
Nasistar stærstir
31. júlí 1932
Í ríkisþingkosningunum verður nasistaflokkurinn stærsti flokkur landsins með 37,3%. Hitler krefst kanslaraembættisins. Honum er boðið embætti varakanslara en hafnar því.
Lög gegn ofbeldi
9. ágúst 1932
Nasistar fá samþykkt lagafrumvarp um strangari viðurlög gegn ofbeldi á hinu pólitíska sviði. Viðurlögin verða allt upp í ævilangt fangelsi eða jafnvel líflát. Síðar nýtir Hitler þessi lög iðulega gegn pólitískum andstæðingum.
Nasistar tapa fylgi
6. nóvember 1932
Nasistar tapa talsverðu fylgi í nýjum kosningum. Í kjölfarið segir von Papen af sér kanslaraembættinu. Við því tekur Kurt von Schleicher hershöfðingi sem vill mynda ríkisstjórn með sósíaldemókrötum.
Ætlaði að hemja Hitler
30. janúar 1933
Nú vill von Papen komast aftur til valda. Hann telur sig geta ráðið við nasista og býður Hitler kanslaraembættið gegn því að verða sjálfur varakanslari. Daginn eftir krefst Hitler nýrra kosninga.
Ríkisþinghúsið brennur
27. febrúar 1933
Þýska ríkisþinghúsið í Berlín brennur. Nasistar fullyrða að kommúnistar séu að undirbúa byltingu. Leiðtogar kommúnistaflokksins eru handteknir og blöðum þeirra lokað.
Hitler fær völdin
5. mars 1933
Í þingkosningunum ná nasistar ekki meirihluta – en þó 43,9% atkvæða. Hitler er nú valdamesti maður samsteypustjórnarinnar og von Papen verður einungis verkfæri í höndum hans.
Einræðisherra Þýskalands
23. mars 1933
Strax eftir kosningarnar hefjast nasistar handa við að treysta völd sín. Ríkisstjórnin samþykkir m.a. sérstök lög sem veita kanslaranum löggjafarvaldið í fjögur ár.
Hitler tók við forsetaembættinu af hinum aldraða Hindenburg.
Gyðingarnir reknir
7. apríl 1933
Nasistar setja lög sem banna gyðingum og pólitískt grunsamlegu fólki að gegna opinberum störfum. Lögin bitna líka á þeim gyðingum sem eru lögmenn og læknar í opinberri þjónustu.
Verkalýðsfélög bönnuð
2. maí 1933
Öll sjálfstæð stéttarfélög eru bönnuð. Nú eiga jafnt launþegar sem atvinnurekendur að vera meðlimir í stéttarfélagi nasista, Deutsche Arbeitsfront (DAF). Mánuði síðar eru allir stjórnmálaflokkar bannaðir að nasistaflokknum einum undanskildum.
Stuðningur hersins
16. maí 1934
Hitler lofar að endurreisa þýska herinn og á móti lofa yfirmenn hersins að styðja Hitler í embætti forseta í stað hins aldraða Hindenburgs sem orðinn er sjúkur.
Nótt hinna löngu hnífa
30. júní 1934
Stormsveitir nasista (SA) hafa þróast í sjálfstæða valdastofnun innan nasitaflokksins. Hitler lætur handtaka valdamenn sveitanna og taka þá af lífi. Mörg hundruð láta lífið á „Nótt hinna löngu hnífa“.
Hitler verður „Foringinn“
2. ágúst 1934
Forsetinn, Paul von Hindenburg, deyr 86 ára að aldri. Ríkisstjórnin, þar sem Hitler ræður nú öllu, samþykkir lög sem fara í bága við stjórnarskrána og færa hlutverk forseta í hendur kanslarans, þar á meðal æðstu stjórn hersins. Hitler tekur sér titilinn „Foringi og ríkiskanslari“, (Führer und Reichskanzler“.
Hitler lofar atvinnu: Loforðið um full afköst verksmiðjanna tryggir Hitler völdin næstu fjögur árin.
