Á sjöunda áratugnum tengdi CIA-fulltrúinn Cleve Backster plöntur við lygamæli og hélt svo eldspýtu undir blaði eða skar það af. Plantan sýndi sömu viðbrögð og maður undir álagi. Ekki síður þótti undarlegt að plantan brást líka við þegar hann pyntaði aðrar plöntur rétt hjá. Það kom honum til að álykta að plöntur geti tjáð sig hver við aðra.
Nú eru menn nokkuð vissir um að plöntur skynji ekki sársauka í hefðbundnum skilningi, þar eð hafa ekkert miðtaugakerfi. Plöntur bregðast þó við ljósi, hljóði, lykt og snertingu. Þær geta líka tjáð sig við aðrar plöntur, svo sem með því að gefa frá sér aðvörunarefni þegar plöntuætur ráðast á þær.
Plöntur finna, sjá og finna lykt
Plöntur finna ekki sársauka á sama hátt og dýr en þær bregðast þó ákveðið við umhverfinu.
Hljóð – Plöntur vaxa annað hvort í átt að eða frá hljóði, allt eftir tíðninni.
Ljós – Sprotar jurta vaxa í átt að ljósgjafa en ræturnar vaxa frá ljósinu.
Lykt – Einkum sníkjuplöntur nota lykt til að finna réttu hýsilplöntuna.
Myndskeið:
Í þessu myndskeiði frá áttunda áratugnum talar Cleve Backster um tilraun sína með plöntur.
Þrjár plöntur með sterk viðbrögð
Sóldögg – þessi ránplanta fangar skordýr og vefur öllu blaðinu um bráðina.
Mímósa – þegar menn eða dýr snerta blöðin leggjast þau saman á fáeinum sekúndum.
Rotgúrka – fullþroska ávöxtur þeytist langar leiðir og sprautar fræjum til allra átta.
