Eistu sléttbaksins í norðurhöfum geta orðið meira en 500 grömm hvort um sig og sæðisinnihaldið allt að 4,5 kg. En þegar stærð eistnanna er metin sem hlutfall af líkamsþyngd er það þó suður-evrópsk engisprettutegund, Platycleis affinis sem slær öll met.
Vísindarannsókn undir stjórn breska skordýrafræðingsins Karims Vahid sem gerð var árið 2010, leiddi í ljós að eistu karldýra af þessari tegund eru heil 13,8% af heildarþyngdinni.
Engisprettan Platycleis affinis hefur hlutfallslega stærstu eistun í dýraríkinu. Hér hafa þau verið tekin úr kviðbúk dýrsins.
Þegar niðurstöður rannsóknarinnar voru birtar sagði Vahed að eistun „… virtust leggja undir sig nánast allan kviðbúkinn“ á þessari 2,5 cm löngu engisprettu.
Kvenflugur tegundarinnar Platycleis affinis para sig að meðaltali 11 sinnum á mökunartímanum. Þetta segja vísindamennirnir valda því að þeim körlum gangi best að eignast afkvæmi sem hafa mesta mökunargetu og það hefur valdið þróun þessara gríðarstóru eistna.
11 kg að þyngd þyrftu karlmannseistu að vera til að jafnast á við eistu Platycleis affinis sem hlutfall af líkamsþyngd.
Áður en Platycleis affinis yfirtók þetta heimsmet var methafinn bananaflugan Drosophila bifurca. Eistu karlflugnanna eru um 10,6% af líkamsþyngdinni.
Bananaflugan heldur þó enn stórmerkilegu heimsmeti en karlflugurnar framleiða heimsins lengstu sáðfrumur, 5,8 cm að lengd. Sáðfrumurnar eru því meira en tuttugufalt lengri en flugan sjálf og þær eru því samanvafðar allt fram að mökun.
Meðal spendýra er hlutfallslega stærstu eistun að finna hjá leðurblökunni Corynorhinus rafinesquii. Eistu karldýra af þessari leðurblökutegund eru um 8% af líkamsþyngdinni. Tegundin lifir í suðausturhluta Bandaríkjanna.
