Martin Bormann var forseti aðalráðs nasistaflokksins í Þýskalandi.
Hann er þó fyrst og fremst þekktur fyrir að hafa verið einkaritari Adolfs Hitlers. Það fól í sér að hann hafði – einn af fáum – beinan aðgang að Hitler og gat stýrt þeim upplýsingum sem bárust til Foringjans, nokkuð sem hann nýtti sér til hins ítrasta.
Bormann gekk í nasistaflokkinn árið 1927 og sinnti margvíslegum stjórnunarstörfum, þar til hann hækkaði í tign og varð aðstoðarmaður varaleiðtogans Rudolfs Hess.
Í þessu nýja hlutverki þróaði Bormann umfangsmikið skrifræðiskerfi sem kom honum í náið samband við allar mikilvægustu ákvarðanatökur í nasistaflokknum.
Við upphaf seinni heimstyrjaldar var Bormann einn af æðstu leiðtogum nasista. Hér er hann, hægra megin við Hitler, í París árið 1940.
Með tímanum var Bormann búinn að tryggja sér svo mikil völd að hann átti jafnan síðasta orðið hvað varðaði ráðningu nýrra embættismanna sem og nýjar lagasetningar. Segja má að hann hafi í raun verið innanríkisráðherra.
Bormann var með Foringjanum í neðanjarðarbyrginu þegar Hitler framdi sjálfsmorð 30. apríl 1945. Hann reyndi að flýja Berlín fótgangandi og lét lífið við þá tilraun en ekki er vitað um kringumstæður þess. Talið er að hann hafi framið sjálfsmorð til að forðast að sovéskir hermenn gætu handtekið hann.
