Cottingley í Norður-Englandi er syfjulegt þorp sem lætur yfirleitt ekki mikið yfir sér.
En í tvö ár, frá 1919 til 1921, varð þorpið engu að síður eitt helsta umræðuefnið, fyrst og fremst í Bretlandi en einnig víða um heiminn.
Tvær ungar stúlkur, Frances Griffiths og Elsie Wright, höfðu sannað að álfar væru ekki aðeins til í ævintýrum.
Fimm ljósmyndir sýndu greinilega að það væru álfar í Cottingley og að stúlkurnar tvær voru meira að segja orðnar góðar vinkonur þeirra.
Elsie Wright hélt því fram, alveg þar til hún var komin á níræðisaldur, að myndirnar væru ósviknar.
Þetta hófst allt árið 1917 þegar hin 16 ára Elsie fékk heimsókn frá 10 ára frænku sinni Frances frá Suður-Afríku.
En þrátt fyrir aldursmun urðu stelpurnar tvær góðar vinkonur og vörðu miklum tíma í að leika sér við læk einn. Pabba Elsie til mikillar gremju, sögðust stelpurnar alltaf sjá álfa við lækinn.
Og vegna vantrúar föður síns bað Elsie að lokum um að fá lánaða myndavélina hans. Stuttu síðar komu stelpurnar aftur með myndir sem sýndu þær sjálfar og fjóra dansandi álfa á annarri og lítinn hettuklæddan álf á hinni.
LESTU EINNIG
Faðir Elsie var enn ekki sannfærður. En móðirin hafði mikinn áhuga á spíritisma og árið 1919 fór hún með myndirnar á guðfræðifund í Bradford.
Hér ollu þær miklu fjaðrafoki, birtust í dagblaðinu og fljótlega barst sagan út um allt land. Stelpurnar voru hvattar til að ná fleiri myndum og náðu þær að taka þrjár myndir til viðbótar.
Cottingley álfarnir áttu marga fylgjendur sem töldu þá sönnun fyrir tilvist yfirnáttúrulegra fyrirbæra. Nokkrir sérfræðingar lýstu því yfir að ekki væri um ljósmyndafölsun að ræða sem þegar var þekkt á þeim tíma.
Bókmenntaverk Arthur Conan Doyle fjölluðu m.a. um fantasíur, vísindaskáldskap, endurminningar og spíritisma.
Conan Doyle varði álfana
Höfundur Sherlock Holmes var mikill fylgjandi trúnni á líf eftir dauðann og tilvist náttúruanda.
Conan Doyle var ákafur talsmaður og fylgjandi áreiðanleika myndanna og skrifaði bók um málið sem kom út árið 1921. Doyle lést árið 1930, algerlega sannfærður um tilvist álfa.
Hins vegar voru líka vantrúaðir gagnrýnendur sem töldu sig geta séð skýr merki um falsanir. Stúlkurnar sjálfar stóðu fastar á sögu sinni í marga áratugi.
Málið var fyrst endanlega upplýst árið 1983, þegar frændsystkinin viðurkenndu að þetta hefði allt verið svik.
Álfarnir voru klipptir út úr barnabók og festir með nálum og þráðum á grös, blóm og trjágreinar. Myndirnar tóku þær að mestu leyti sér til skemmtunar en þegar allir fóru skyndilega að trúa þeim þorðu þær ekki að játa hið sanna.
