Venus er stundum nefnd hinn illi tvíburi jarðar því hvað stærð varðar líkist hún okkar hnetti, en hefur þó þróast á allt annan máta.
Meðan jörðin varð að lífvænlegri vin í sólkerfinu hefur Venus endað sem eins konar helvíti með þykkum lofthjúp úr CO2 ,þungum skýjum úr brennisteinssýru, kæfandi þrýstingi og hita sem nemur allt að 460° á yfirborðinu. Þessi mikli munur á Venus og jörðinni er ein helsta ráðgáta sólkerfisins.
Nú hefur teymi stjarnfræðinga fundið mögulega útskýringu – og hún nær allt aftur til bernsku plánetanna.
Í hinu unga sólkerfi urðu pláneturnar oft fyrir árekstrum annarra minni hnatta, en sumir þeirra voru þó á stærð við Mars.
Í hinu unga sólkerfi var aragrúi af hnöttum og himintunglum sem skullu jafnan saman.
Til þessa hafa vísindamenn talið að Venus og jörðin hafi orðið fyrir álíka mörgum árekstrum, en með hjálp 4000 tölvulíkana hafa vísindamenn við Univeristy of Arizona í BNA komist að því að á þessu var verulegur munur.
Venus tók verstu höggin fyrir jörðina
Líkönin sýna að um helmingur af þeim árekstrum sem jörðin varð fyrir voru einungis minniháttar, þ.e.a.s. þessir framandi hnettir rétt strukust við jörðina. Árekstrarnir hafa dregið úr hraða hnattanna sem síðan hafa færst innar í sólkerfið og skollið á Venusi.
Þessi minni hraði hefur haft í för með sér að Venus gleypti í sig alla hnettina og þannig hefur tvíburapláneta okkar tryggt að þessir framandi hnettir gátu ekki skollið aftur á jörðina.
Jafnframt hafa þessar ólíku árekstrahrinur leitt af sér mismunandi skiptingu á þeim efnum sem jörðin og Venus hafa fengið frá þessum framandi himintunglum. Við árekstur við jörðina hafa einungis ystu lög framandi hnatta orðið eftir í jörðinni, meðan þyngri innri lög eins og t.d. járnríkir kjarnar enduðu í Venusi.
LESTU EINNIG
Líkönin draga upp mynd af því hvernig Venus hefur orðið fyrir miklu fleiri ofsafengnum árekstrum um jörðina og það kann að eiga sinn þátt í að Venus hefur þróað á allt annan máta.
Samkvæmt vísindamönnum kunna allir þessir árekstrar á Venus að útskýra hvers vegna plánetan er ekki með neitt tungl, einnig hvers vegna í henni er ekki að finna segulsvið og eins af hverju hún snýst mun hægar en jörðin – munur sem kann að hafa skipt sköpum fyrir þróunarsögu plánetanna tveggja.
