Líkamleg hreyfing er almennt góð fyrir hjartað og kemur í veg fyrir hjarta- og æðasjúkdóma. Þess vegna mætti ætla að þrautþjálfaðir íþróttamenn væru í minni hættu á hjartastoppi. En fjöldi rannsókna hefur leitt í ljós tengsl á milli gáttatifs og viðvarandi erfiðrar hreyfingar, t.d. hjólreiða.
Gáttatif er truflun á hjartslætti sem stafar af óreglulegum samdrætti í gáttum hjartans. Ástandið eykur m.a. hættuna á hjartabilun, heilablóðfalli og dauða.
Stór dansk rannsókn, sem stóð frá árinu 2000 til ársins 2022 og náði til 3,5 milljóna manna, sýndi að 40% af þeir sem þróuðu með sér gáttatif fengu hjartabilun síðar á lífsleiðinni, en um 20 % fengu heilablóðfall.
Íþróttamenn deyja oftast af völdum hjartastopps
Í samanburðargreiningum kom í ljós að íþróttamenn eru í u.þ.b. fimm sinnum meiri hættu á að fá gáttatif en almenningur. Aðrar rannsóknir sýna hins vegar litla áhættu, sérstaklega hjá yngri íþróttamönnum.
Vísindamenn fara því varlega í að draga ályktanir.
Því að jafnvel þó skyndilegt hjartastopp sé algengasta læknisfræðilega dánarorsök íþróttamanna er það sjaldgæfara hjá þeim en venjulegu fólki.
Áætlað er að á milli einn af hverjum 1000 og einn af hverjum 3500 látist af skyndilegum hjartadauða á hverju ári, en hjá íþróttamönnum á aldrinum 9-40 ára gerist það hjá einum af hverjum 40.000 til einum af hverjum 80.000.
